Photo Gallery, Οικονομία

Μία στις δύο εταιρείες απέλυσε προσωπικό

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα έρευνας της ICAP Group

 

Σε μειώσεις προσωπικού περίπου μία στις δύο εταιρείες έχει ήδη προχωρήσει με μέσο όρο μειώσεων στα 18%, ενώ το 98% των CEOs θεωρούν ότι το άγχος για το οικονομικό περιβάλλον ως πολύ πιο πιεστικό παράγοντα, από ό,τι ήταν πριν 2 χρόνια, όπως προκύπτει από σχετική έρευνα της ICAP Group, στην οποία απάντησαν 215 CEOs σημαντικών εταιρειών από όλους τους επιχειρηματικούς κλάδους. Η έρευνα διενεργήθηκε για τους σκοπούς σχετικής ημερίδας που πραγματοποίησε η Εταιρεία Ανωτάτων Στελεχών Επιχειρήσεων (ΕΑΣΕ).

Οι παράγοντες που, σύμφωνα με τις απαντήσεις της έρευνας προκαλούν το μεγαλύτερο άγχος στους διευθύνοντες συμβούλους, είναι με σειρά αναφοράς που ξεκινά από τον πιο πιεστικό, το άγχος για περαιτέρω επιδείνωση του οικονομικού περιβάλλοντος και σοβαρή επίπτωση στην εταιρεία του CEO, οι δύσκολες αποφάσεις όπως απολύσεις και μειώσεις μισθών, η αγωνία για καλύτερα αποτελέσματα, η απώλεια της θέσης ή η υποβάθμιση του ρόλου του CEO καθώς και οι περισσότερες ώρες εργασίας. Μάλιστα αξίζει να τονιστεί ότι 98% των CEOs θεωρούν ότι το άγχος για το οικονομικό περιβάλλον ως πολύ πιο πιεστικό παράγοντα, από το ότι ήταν πριν 2 χρόνια. Προς την ίδια κατεύθυνση, μόνον το 6% των CEOs θεωρεί ότι η πίεση για δύσκολες αποφάσεις δεν έχει αυξηθεί. Κάποιοι ακόμη παράγοντες που προκαλούν άγχος στους CEOs σχετίζονται είτε με την εταιρεία τους, είτε με την προσωπική τους εξέλιξη είτε είναι κοινωνικοοικονομικού χαρακτήρα και όλες οι παραπάνω αιτίες πίεσης έχουν αντίκτυπο στον τρόπο με τον οποίο προτεραιοποιούν τα καθήκοντά τους.

Δραστηριοποιούμενοι, επομένως, μέσα σε ένα αρνητικό εξωτερικό περιβάλλον, αυτό που ανεβαίνει πλέον πολύ ψηλά στην ατζέντα τους είναι η εξασφάλιση ρευστότητας (λόγω αφενός αδυναμιών δανεισμού, είσπραξης απαιτήσεων, ανάπτυξης εργασιών και, αφετέρου λόγω έκτακτων πληρωμών στο κράτος και απαίτησης από τους πελάτες για μείωση του περιθωρίου κέρδους). Ως δεύτερη προτεραιότητα που κερδίζει συνεχώς έδαφος αναδεικνύεται η μείωση του κόστους λειτουργίας σε συνδυασμό με την αναδιοργάνωση της εταιρείας, της οποίας η ανάγκη είναι τόσο έντονη που ο CEO απαιτείται να πάρει ένα νέο ρόλο, αυτόν του Chief Restructuring Officer (CRO).

Συνέπεια της αλλαγής στις προτεραιότητες τους είναι και οι διαφοροποιήσεις στην κατανομή του χρόνου τους. Έτσι, λοιπόν, ενώ οι CEOs εξακολουθούν να αφιερώνουν το χρόνο τους σε συγκεκριμένες εργασίες, η έρευνα φανερώνει το πώς αυτές έχουν αλλάξει σε σύγκριση με δύο χρόνια νωρίτερα. Αυτό βέβαια που είναι το χαρακτηριστικότερο της εποχής είναι ότι οι CEOs αφιερώνουν υπερδιπλάσιο χρόνο από ότι έκαναν πριν 2 χρόνια για την εξασφάλιση της ρευστότητας, ήτοι για επαφές με τις τράπεζες και τη διαχείριση του πιστωτικού κινδύνου, των ταμειακών ροών και των εισπράξεων.

Όσον αφορά στις ενέργειες των εταιρειών στη περικοπή του κόστους προσωπικού το 24% των 215 εταιρειών που συμμετείχαν στην έρευνα έχουν προχωρήσει σε μειώσεις μισθών, οι δε μειώσεις κυμαίνονταν κατά μέσο όρο στο 16%. Όσον αφορά σε μειώσεις προσωπικού περίπου μία στις δύο έχει ήδη προχωρήσει με μέσο όρο μειώσεων στα 18%.

Τα αποτελέσματα της έρευνας ήταν ιδιαίτερα αποκαλυπτικά και σε ό,τι αφορά στην εξέλιξη των μισθών και παροχών των ίδιων των CEOs, ήτοι ο μισθός περίπου ενός στους δύο CEOs έχει παραμείνει σταθερός για μία τριετία ενώ όσον αφορά στο 2012 το 62% των CEOs αναμένει ότι ο μισθός του θα παραμείνει αμετάβλητος, ενώ το 19% ότι θα μειωθεί). Όσον αφορά δε στις παροχές, ένας στους πέντε CEOs έχει δεχθεί μείωση αυτών, κυρίως με τη μορφή μικρότερου ή φθηνότερου αυτοκινήτου, μείωσης εξόδων βενζίνης ή/και οφέλους από τα stock options.

Τέλος, όσον αφορά στο bonus, 55% των CEOs αναμένει ότι θα λάβει το ίδιο bonus, 21% ότι θα μειωθεί, ενώ για 8% θα κοπεί τελείως. Αίσθηση προκαλεί ότι ένα 16% πιστεύει ότι θα πάρει μεγαλύτερο bonus, γεγονός που δείχνει ότι ορισμένες ιδιωτικές εταιρείες που κατορθώνουν να πετυχαίνουν τους στόχους τους -ακόμα και μέσα στην κρίση- συνεχίζουν να ανταμείβουν καλά τα στελέχη τους.

Πέραν των μισθολογικών επιπτώσεων, οι διοικούντες εταιρείες αντιμετωπίζουν πολλαπλές απειλές όσον αφορά στη διατήρηση της θέσης τους λόγω διεθνών συγχωνεύσεων, απροθυμίας ίδρυσης νέων επιχειρήσεων, αποχωρήσεων ξένων εταιρειών από την Ελλάδα αλλά και της τάσης αντικατάστασης Ελλήνων με ξένους CEOs.

Είναι χαρακτηριστικό ότι σε μία πρόσφατη αναζήτηση στη βάση της ICAP Group, βρέθηκαν 730 ξένοι CEOs δραστηριοποιούμενοι στην Ελλάδα. Αδιαμφισβήτητο, λοιπόν, γεγονός είναι ότι οι αποφάσεις καριέρας των CEOs έχουν αλλάξει εξαιρετικά και οι αποφάσεις που μεγάλη μερίδα τους θα κληθεί να πάρει, θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη διάφορες επιλογές, όπως: αλλαγή θέσης εντός εταιρείας ή στο εξωτερικό, μετακίνηση σε άλλη επιχείρηση ή (σε περίπτωση απόλυσης) μερική απασχόληση, αυτοαπασχόληση, συμβουλευτική καριέρα, σύμβαση έργου ή συμμετοχή σε Δ.Σ.

O κ. Ν. Κωνσταντέλλος, διευθύνων σύμβουλος του ομίλου ICAP δήλωσε με αφορμή τα αποτελέσματα της έρευνας: «Οι CEOs διανύουν σίγουρα την περίοδο με τις μεγαλύτερες προκλήσεις τόσο για την πορεία των εταιρειών και των εργαζομένων τους όσο και για την εξέλιξη της ίδιας της καριέρας τους. Σε αυτή την εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία θα πρέπει με τόλμη, ταχύτητα και αποφασιστικότητα να λάβουν άμεσα μέτρα για τα έσοδα, το κόστος και τη ρευστότητα και να εξασφαλίσουν τη δέσμευση και εγρήγορση των εργαζομένων επικοινωνώντας τους τα έκτακτα προγράμματα δράσης και τί αναμένεται από τον καθένα. Θα ήθελα, επίσης, να σημειώσω ότι κάθε κρίση είναι μια περίοδος δοκιμασίας για τον CEO αλλά και μια ευκαιρία να αναδείξει τα ηγετικά του χαρακτηριστικά όπως το όραμά του, το σχέδιό του για την κρίση, την ικανότητα παρακίνησης αλλά και πως ο ίδιος δίνει το σωστό παράδειγμα (Leading by Example).

»Αν και δεν μπορεί να υπάρξει συνταγή επιτυχίας σε ένα τόσο ευμετάβλητο περιβάλλον, υπάρχουν συγκεκριμένες πρακτικές που έχουμε δει ότι αποδίδουν στην πράξη. Ενδεικτικά αναφέρω την έμφαση στη βελτίωση του εταιρικού κλίματος, την αναπτυξιακή στρατηγική, την προσθήκη νέων επιχειρηματικών μονάδων, την επέκταση στο εξωτερικό, τη διαχείριση ταμειακών ροών, την αποτελεσματική διαχείριση του πιστωτικού κινδύνου και τον καλύτερο έλεγχο του κόστους λειτουργίας».

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το