Photo Gallery, Τοπικά

Λύσεις εντός 48ωρου στη Χαλυβουργία

Ζητούν οι εργαζόμενοι από την εταιρεία, αρνούμενοι την παράταση των μισθολογικών μειώσεων
Ζητούν οι εργαζόμενοι από την εταιρεία, αρνούμενοι την παράταση των μισθολογικών μειώσεων

Εξελίξεις το προσεχές 48ωρο αναμένονται στη Χαλυβουργία μετά και τη θέση της Γενικής Συνέλευσης των εργαζομένων στις παραγωγικές μονάδες του Βόλου και του Βελεστίνου να απορρίψει την πρόταση για δίμηνη παράταση της μείωσης των μηνιαίων αποδοχών τους κατά 18%.

Οι εκατοντάδες εργαζόμενοι στις μονάδες του Βόλου που αποτελούν την παραγωγική εστία της Χαλυβουργίας Ελλάδας συμφώνησαν με τις τοποθετήσεις της Διοίκησης του Σωματείου και διαμήνυσαν στη Διεύθυνση της εταιρείας πως περιμένουν την ανταπάντησή της σε διάστημα δύο ημερών.

Συνδικαλιστές ανέφεραν στη χθεσινή Συνέλευση, στην οποία μίλησαν εκπρόσωποι της Ομοσπονδίας Μετάλλου, του Εργατικού Κέντρου Βόλου και του Συνδικάτου «Μ. Παπαρήγας», ότι από τη δίμηνη περικοπή μισθών κατά 18%, το οικονομικό όφελος στην εταιρεία από την μη καταβολή ποσών, περίπου 150-250 ευρώ κατά μέσο όρο σε 350 εργαζόμενους, θα ανέλθει περίπου σε 150.000 ευρώ και στην καλύτερη των περιπτώσεων, μαζί με ασφαλιστικές εισφορές, ΦΜΥ κ.ά. σε 250.000 ευρώ.

Ανέφεραν πως με επιθετικότερη εξαγωγική πολιτική και με διεύρυνση του πελατολογίου, όπως κάνουν ιταλικοί όμιλοι σε χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, στη Μέση Ανατολή, στη Β. Αφρική κ.ά., θα μπορούσαν να υπερκαλυφθούν τα ποσά για τα οποία γίνεται αυτήν την περίοδο η νέα διαβούλευση.

Από την πλευρά της η εταιρεία, αφήνει να διαρρεύσει πως βρίσκεται σε άσχημη οικονομική θέση και δεν φέρεται να αποκλείει το σενάριο μείωσης προσωπικού, στην περίπτωση κατά την οποία δεν γίνει αποδεκτή η πρότασή της για δίμηνη παράταση περικοπών στους μισθούς.

Επισημαίνεται επίσης πως τα τελευταία χρόνια η ελληνική βιομηχανία εντάσεως ενέργειας βρίσκεται αντιμέτωπη με ένα πολύ δυσμενές περιβάλλον στην εγχώρια αγορά ενέργειας, το οποίο καθιστά το κόστος προμήθειας ενός βασικού στοιχείου της παραγωγικής διαδικασίας σημαντικά υψηλότερα σε σχέση με γειτονικές ή άλλες ευρωπαϊκές χώρες και δημιουργεί σημαντικό ανταγωνιστικό μειονέκτημα για την ελληνική βιομηχανία σε διεθνές επίπεδο. Και ενώ θα περίμενε κάποιος ότι το θέμα της ενεργειακής ανταγωνιστικότητας των ελληνικών βιομηχανιών θα απασχολούσε σοβαρά το ΥΠΕΚΑ και τη ΔΕΗ, προέκυψε μια εκ διαμέτρου αντίθετη στάση μέσω των αυξημένων τιμολογίων ρεύματος, τα οποία σε συνδυασμό με το ακριβό πετρέλαιο έχουν οδηγήσει σε κατακόρυφη αύξηση του κόστους, με αποτέλεσμα να απειλείται η ίδια η βιωσιμότητα σημαντικών παραγωγών της χώρας.

Υπό κανονικές συνθήκες, οι εταιρείες αυτές, υποστηρίζουν πως θα αντιμετώπιζαν την ασθενή ζήτηση με εξαγωγές, αλλά ούτε αυτό δεν είναι εύκολο λόγω του υψηλού κόστους παραγωγής που καθιστά πλέον τα προϊόντα τους μη ανταγωνιστικά.

Στελέχη της βαριάς βιομηχανίας σημειώνουν ότι η ενέργεια εκπροσωπεί συνολικά περί το 40% του κόστους για την παραγωγή αλουμινίου, το 32% για την παραγωγή νικελίου (ΛΑΡΚΟ) και το 15% για τη Χαλυβουργία. Σύμφωνα με την Ένωση Βιομηχανικών Καταναλωτών Ενέργειας (ΕΒΙΚΕΝ), στην οποία ανήκει και η Χαλυβουργία Ελλάδας, αν στις αυξήσεις βιομηχανικού ρεύματος προστεθούν οι αυξήσεις του τέλους ΑΠΕ, καθώς και των χρεώσεων για τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας, οι αυξήσεις κινούνται γύρω στο 20%, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις φθάνουν ακόμη και το 25%.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το