Ακόμη ένας κλάδος που πλήττεται καθημερινά από την οικονομική κρίση, είναι οι λιμενεργάτες. Επάγγελμα απελευθερωμένο, που οι εργάτες πληρώνονται με βάση την κίνηση του λιμανιού. Όταν η κίνηση του λιμανιού μειώνεται, συρρικνώνονται και οι μισθοί τους…
Βασική δουλειά των λιμενεργατών είναι η φορτοεκφόρτωση των πλοίων, όχι στην πλάτη όπως παλιά, αλλά με τους γερανούς. Όμως οι εργαζόμενοι κάνουν κι άλλες παρεμφερείς δουλειές μέσα στο λιμάνι, φορτοεκφορτώσεις στην προκυμαία, ακόμη και καβοδεσία. Η δουλειά το τελευταίο διάστημα έχει μειωθεί σημαντικά, καθώς τα δρομολόγια των πλοίων και οι πολλές αφίξεις αποτελούν παρελθόν.
Οι λιμενεργάτες δεν έχουν σταθερό μισθό, παρά κυμαινόμενες αποδοχές, οι οποίες εξαρτώνται άμεσα από την κίνηση των πλοίων και το φορτίο τους. «Ενδεικτικά, ένας μέσος λιμενεργάτης σήμερα λαμβάνει περίπου 1.200 ευρώ μηνιαίως, συμπεριλαμβανομένων των νυχτερινών και της Κυριακής. Βέβαια, εξαρτάται και από τα φορτία, αλλά και από τον αριθμό των ατόμων, που εργάζονται», αναφέρει ο πρόεδρος του Σωματείου Λιμενεργατών Βόλου κ. Θωμάς Κρητικός.
Το κυρίαρχο συναίσθημα όλων των εργαζομένων είναι η αβεβαιότητα. «Όταν έχεις οικογένεια και εργάζεται μόνο ένα άτομο, δεν μπορείς να ζήσεις με 1.200 ευρώ. Νομίζω ότι αυτό ισχύει για όλο τον κόσμο. Έχουμε σφίξει τα ζωνάρια και προσπαθούμε να αντεπεξέλθουμε με κάθε τρόπο. Καθημερινά όλοι οι συνάδελφοι παραπονιούνται», σχολιάζει για το μισθό ο κ. Κώστας Κόπανος, αντιπρόεδρος του Σωματείου.
Σημαντική πτώση καταγράφει τους τελευταίους μήνες η κίνηση στο λιμάνι του Βόλου. «Δεν υπάρχει ρευστό. Υπήρχαν ημέρες που κατέφθαναν 100.000 τόνοι ενός προϊόντος. Τώρα φτάνουν 50.000 τόνοι. Επόμενο είναι να μειωθούν τα έσοδα. Με το χρήμα κινούνται όλα», σημειώνει ο γραμματέας του Συλλόγου, κ. Κωνσταντίνος Μιμίκος.
Το λιμάνι είναι η εικόνα της πόλης, σύμφωνα με τον κ. Κρητικό. «Όταν κλείνουν επιχειρήσεις στη Βιομηχανική Περιοχή, είναι επόμενο να μην υπάρχει και η αντίστοιχη κίνηση στο λιμάνι. Όλοι «χτυπάνε» το λιμάνι λόγω της ρύπανσης. Δεν σκέφτονται ότι τα τελευταία χρόνια στο λιμάνι δεν έχει γίνει καμία επένδυση. Έτσι όπως πάμε, θα πέσει κι άλλο η κίνηση».
Την ανάπτυξη του λιμανιού σχολιάζει και ο κ. Κόπανος, λέγοντας πως «το λιμάνι του Βόλου είναι ένα από τα καλύτερα της Ελλάδας. Για την ακρίβεια, έχει τις προδιαγραφές, αλλά δεν έχει ανάπτυξη. Μας έχουν παραμελήσει. Έχουν επενδύσει και επανδρώσει τα λιμάνια της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης και την περιφέρεια την έχουν παραγκωνίσει».
Σήμερα 63 άτομα εργάζονται ως λιμενεργάτες, ενώ ακόμη 20 άτομα καλούνται να βοηθήσουν, όποτε υπάρχει φόρτος εργασίας, ώστε να μαθαίνουν και τη δουλειά, σε περίπτωση συνταξιοδοτήσεων.
Ο Οργανισμός Λιμένος δεν έχει χρήματα για να κάνει επενδύσεις σε μηχανήματα για την εξέλιξη του λιμανιού. «Δεν έχει γίνει τίποτα στο λιμάνι τα τελευταία χρόνια, λόγω έλλειψης κεφαλαίου, ενώ έχουμε μείνει πίσω σε τεχνολογία από άποψη μηχανημάτων και υποδομής. Έτσι το λιμάνι έχει μείνει στάσιμο και δεν μπορεί να γίνει ανταγωνιστικό, δεν έρχεται ανάπτυξη. Πρέπει να αυξηθούν τα κοντέινερ, να ανανεωθούν τα μηχανήματα, οι γερανοί», λέει ο κ. Κρητικός.
Σχετικά με την αμοιβή των λιμενεργατών, τα λιμενεργατικά, αυτά ποικίλλουν ανάλογα με το εμπόρευμα. Άλλη η τιμή του σκραπ και άλλη της παλέτας για παράδειγμα. Κάθε είδος έχει και την τιμή του. «Συγκριτικά με άλλα λιμάνια της Ελλάδας, θεωρώ πως τιμολογιακά είμαστε σε μία μεσαία κατάσταση», επισημαίνει ο κ. Κόπανος.
Άλλωστε, «από τα δικαιώματα που εισπράττουμε, τα μισά και παραπάνω τα δίνουμε στο ΙΚΑ, ενώ έχει αυξηθεί και η Εφορία. Έχουμε λειτουργικά έξοδα, μεγάλα κόστη για να λειτουργήσουμε», προσθέτει ο κ. Κρητικός.
Όσον αφορά στη δυσκολία της δουλειάς, ο κ. Μιμίκος λέει: «Η δουλειά μας είναι αρκετά δύσκολη και δεν μπορεί να την κάνει ο οποιοσδήποτε. Δεν είναι εύκολος ο χειρισμός γερανών, ούτε η τοποθέτηση φορτίων μέσα στο αμπάρι. Οι συνθήκες εργασίας είναι πάρα πολύ δύσκολες, δεν έχουμε ωράριο. Δεν είναι ένα συνηθισμένο επάγγελμα, απαιτείται μεγάλη εμπειρία. Γι’ αυτό άλλωστε και θεωρώ δύσκολο το γεγονός, να αναλάβει το λιμάνι κάποιος ιδιώτης».
Ο πρόεδρος του Σωματείου θεωρεί πως για την κατάσταση στο λιμάνι ευθύνονται και οι τοπικοί άρχοντες. «Θλίβομαι ιδιαίτερα, διότι καθημερινά συνειδητοποιώ πως ζω σε μία πόλη, που δεν θέλει το λιμάνι της. Και να φανταστεί κανείς, πως από εδώ μια κοινωνία ανθρώπων τρώει ψωμί, ζει. Όλα τα εργοστάσια από το λιμάνι προμηθεύονται τις πρώτες ύλες τους, από εδώ περνούν τα εμπορεύματα. Αντί να διαφημίσουμε το λιμάνι, διαρκώς το ματώνουμε. Είμαστε πλήρως απογοητευμένοι από τους τοπικούς άρχοντες, διότι έχουν περάσει ένα αίσθημα στους πολίτες, ότι λιμάνι σημαίνει ρύπανση, σημαίνει κακό».
Την εικόνα πως το λιμάνι δεν έχει υποστηριχθεί, όσο θα έπρεπε, έχει και ο κ. Κόπανος, καθώς, σύμφωνα με τον ίδιο, «έχουμε το τρίτο μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας και δεν μεριμνούν, ώστε να το αξιοποιήσουν αναλόγως. Και ο εμπορικός κόσμος θα έβλεπε τα εισοδήματά του να αυξάνονται, αλλά και περισσότερες θέσεις εργασίας θα άνοιγαν. Ο Βόλος έχει το Πήλιο και το λιμάνι. Δεν έχει κάτι άλλο να προβάλλει. Ο Νομός Μαγνησίας μαραζώνει εργατικά και δεν ενδιαφέρει τους αρμόδιους, να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας. Είναι πραγματικά λυπηρό».
Σοφία Μαυραντζά