Αν και με πλειοψηφία – η απόφαση ελήφθη με δύο έναντι μίας ψήφου, με τη μειοψηφία της προέδρου – το Τριμελές Πλημμελειοδικείο Βόλου έκανε δεκτή την αίτηση ενός 42χρονου, από το Βόλο, και μετέτρεψε την ποινή των 25 μηνών φυλάκισης με κοινωφελή εργασία. Το δικαστήριο του επιβάλλει κοινωφελή εργασία 600 ωρών για τα επόμενα τρία χρόνια. Ο καταδικαστείς οδηγήθηκε στο αίτημα αυτό, αφού δεν μπορούσε λόγω οικονομικής αδυναμίας να πληρώσει την καταδίκη του, ούτε να προβεί σε ρύθμιση, ούτε και να προχωρήσει σε δευτεροβάθμιο δικαστήριο.
Ο 42χρονος είχε καταδικαστεί με απόφαση του Τριμελούς Βόλου, το 2010, για το αδίκημα της βαριάς σωματικής βλάβης σε φυλάκιση 25 μηνών εξαγοράσιμη προς 10 ευρώ την ημέρα. Λίγο καιρό αργότερα έκανε αίτημα στο δικαστήριο για μείωση της ημερήσιας εξαγοράς και ρύθμισης του ποσού. Το δικαστήριο τη μετέτρεψε σε 5 ευρώ την ημέρα και με καταβολή σε δόσεις. Η πρώτη δόση θα έπρεπε να πληρωθεί την 1η Οκτωβρίου 2013. Τελικά διαπίστωσε ότι ούτε σε αυτή τη συμφωνία θα μπορούσε να ανταποκριθεί. Έτσι κατέθεσε αίτημα για μετατροπή της ποινής σε κοινωφελή εργασία λόγω πλήρους οικονομικής αδυναμίας.
Η ιστορία της ζωής του, έτσι όπως περιγράφηκε εν συντομία ενώπιον του δικαστηρίου, δείχνει τη δυστυχία του. Είναι πατέρας τεσσάρων παιδιών και η άνεργη σύζυγός του βρίσκεται πάλι σε ενδιαφέρουσα και μάλιστα με δίδυμα. Εδώ και πολλούς μήνες δεν έχει εργασία. Η πολυμελής οικογένεια διαμένει σε μισθωμένο σπίτι, στην περιοχή της Ευαγγελίστριας και πολύ συχνά λαμβάνει το συσσίτιο της εκκλησίας.
Όπως αναφέρει και στην αίτησή του ο 42χρονος, το προηγούμενο σπίτι όπου διέμεναν – επίσης μισθωμένο – καταστράφηκε ολοσχερώς από πυρκαγιά. Για το σπίτι όπου διαμένουν σήμερα καταβάλλει ενοίκιο 125 ευρώ. Όπως υποστηρίζει τον ενισχύει οικονομικά αρκετές φορές η εκκλησία, αλλά οι ανάγκες της οικογένειες είναι πολλές. Σημειώνει στην αίτησή του ότι πρέπει να είναι ελεύθερος για να μπορεί να βρίσκεται κοντά στην οικογένειά του, να κάνει κανένα μεροκάματο. Με εκείνον στη φυλακή, όπως ανέφερε, η κατάσταση για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του θα γίνει ακόμη δυσκολότερη. Ακόμη ανέφερε πως εργάστηκε για ένα διάστημα στα πεντάμηνα του Δήμου Βόλου, στην Υπηρεσία Καθαριότητας και γνωρίζει αυτή την εργασία. Ο Δήμος, όπως είπε, επιθυμεί την απασχόλησή του με τη μορφή της κοινωφελούς εργασίας αντί φυλακής. Πρόσθεσε ότι παράλληλα θα προσπαθήσει να βρει μία ακόμη εργασία, οπουδήποτε, για να ζήσει την οικογένειά του.
Το δικαστήριο τελικά, κατά πλειοψηφία, έκανε δεκτό το αίτημά του.
Σημειώνεται ότι τα δικαστήρια του Βόλου έχουν επιδικάσει, έως τώρα, ελάχιστα αιτήματα μετατροπής της ποινής σε κοινωφελή εργασία, έγιναν όμως δεκτά, καθώς τα αιτήματα προέρχονταν από άτομα σε πλήρη οικονομική αδυναμία.
Αξίζει να αναφερθεί ότι η νομοθεσία για «τον εξορθολογισμό και τη βελτίωση στην απονομή της Ποινικής Δικαιοσύνης» επεκτείνει το θεσμό της κοινωφελούς εργασίας, ως εναλλακτικής ποινής. Με βασικό άξονα ότι η φυλάκιση είναι ποινή αρμόζουσα μόνο για σοβαρά εγκλήματα, ο Νόμος επιχειρεί να καθιερώσει την παροχή κοινωφελούς εργασίας, στα χνάρια άλλων χωρών, όπως η Βρετανία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ελβετία (όπου αποτελεί βασική ποινή) κ.τ.λ.
Σύμφωνα με το σχετικό Νόμο (3904/2010) σε περίπτωση που ο δράστης δηλώσει στο δικαστήριο την αδυναμία του να καταβάλει το ποσό της μετατροπής της ποινής σε 2-3 χρόνια, τότε εναλλακτικά το δικαστήριο μπορεί να επιβάλει την παροχή κοινωφελούς εργασίας από το δράστη για συγκεκριμένο αριθμό ωρών.
Πιο συγκεκριμένα αν το άτομο που καταδικάστηκε δηλώσει ότι δεν θα μπορέσει να καταβάλει το ποσό της μετατροπής, το δικαστήριο μετατρέπει περαιτέρω τη χρηματική ποινή ή το πρόστιμο, στο σύνολο ή εν μέρει, σε παροχή κοινωφελούς εργασίας, εφόσον συμφωνεί ή το ζητεί εκείνος που καταδικάστηκε.
Στην περίπτωση αυτή, το δικαστήριο ορίζει και τον αριθμό των ωρών κοινωφελούς εργασίας που κυμαίνονται από 100 έως 240 ώρες για ποινή ώς ένα έτος, 241 έως 480 ώρες για ποινή από ένα έως δύο έτη και 481 έως 720 ώρες για ποινή από δύο έως τρία έτη, ενώ προσδιορίζει και προθεσμία, όχι μεγαλύτερη από τρία έτη για την εκτέλεσή τους.
Δυστυχώς, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και των όσων κακών την ακολούθησαν (κλείσιμο καταστημάτων, ακάλυπτες επιταγές κ.ο.κ.) ολοένα και αυξάνονται οι πολίτες (κυρίως επιχειρηματίες), οι οποίοι καταδικάζονται από τη Δικαιοσύνη.
Γνωρίζοντας όμως την παροχή κοινωφελούς εργασίας αποφεύγουν τη φυλακή όταν δεν έχουν τα χρήματα να εξαγοράσουν την ποινή τους, καθώς στις περισσότερες των περιπτώσεων οι καταδικασθέντες δηλώνουν οικονομική αδυναμία.