«Δεν θα μας βάλουν στο χέρι» διαμηνύει από το Βόλο η Αλέκα Παπαρήγα
«Μας θέλουν κερασάκι στην τούρτα. Έχουν λυσσάξει κυριολεκτικά γιατί δεν μπορούν να μας βάλουν στο χέρι. Άμα μας βάλουν κι εμάς στο χέρι, θα είναι τραγωδία. Ούτε μας βάλανε, ούτε θα μας βάλουνε», διαμήνυσε από το Βόλο η Αλέκα Παπαρήγα, στέλνοντας καθαρό μήνυμα στους εμπνευστές της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.
Μιλώντας σε ειδική εκδήλωση που οργάνωσε στο «Αχίλλειο» η Νομαρχιακή Επιτροπή Μαγνησίας του ΚΚΕ, η γενική γραμματέας της Κ.Ε. του κόμματος, αναφερόμενη στη σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τόνισε πως «η συνάντηση δείχνει και ένα είδος πανικού. Εμείς αποφασίσαμε να πάμε σ’ αυτή τη συνάντηση. Διαισθανόμαστε χωρίς να είμαστε βέβαιοι, τι θέμα θα τεθεί. Τι διαισθανόμαστε; Ότι θα κορυφωθεί ο εκβιασμός που όλο τον καιρό και κυρίως τις τελευταίες ημέρες γίνεται πολύ μεγάλος, ωμός, τρομοκρατικός εκβιασμός απέναντι στο λαό. Λένε το εξής: Αν δεν θέλεις να πτωχεύσει η Ελλάδα, τότε πρέπει να δεχτείς αδιαμαρτύρητα και μάλιστα να δεχτείς και με χαρά και με υπομονή το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που φέρνει η κυβέρνηση, το οποίο είναι η συνέχεια του μνημονίου. Σήμερα να δεχτείς το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα, αύριο να δεχτείς νέο μνημόνιο που θα γίνει είτε στους επόμενους μήνες, είτε το 2013. Αν δεν τα δεχτείς αυτά τα μέτρα, η Ελλάδα θα πτωχεύσει. Αν δεν δεχτείς αυτά τα μέτρα, τότε είναι πολύ πιθανό να μας διώξουν από την Ευρωπαϊκή Ένωση και να χάσουμε το ευρώ και να επιστρέψουμε στη δραχμή, όπου θα είναι μια μεγάλη καταστροφή. Αυτά λέγονται ωμά. Επίσημα από τον πρωθυπουργό, κάπως κομψά και βγάζουν και τα διάφορα παπαγαλάκια που τα λένε και πιο δυνατά.
Λέμε γιατί μας καλεί, τι έχει να βγει το καινούργιο;
Αυτοί είναι πιθανόν να πούνε, αν δεν συμφωνήστε να συναινέσετε, τότε πάμε για εκλογές με ένα εκβιαστικό δίλημμα, τέτοιο που δεν έχουμε συναντήσει όλα τα χρόνια. Ότι αύριο αν καταψηφίσετε την κυβέρνηση ή αν δεν δεχθούν τα κόμματα να γίνει μια κυβέρνηση συνεργασίας τότε καταστρεφόμαστε.
Είναι δυνατόν σήμερα με τόσες εμπειρίες που έχει ο ελληνικός λαός να δεχθεί αυτό τον εκβιασμό, είναι δυνατόν να εκβιαστεί;
Εμείς λέμε ότι δεν θα έχει ο λαός καμία δικαιολογία στο σύνολό του, ένα μέρος να εκβιαστεί το καταλαβαίνουμε, αλλά στο μεγαλύτερο μέρος του δεν πρέπει να εκβιαστεί και δεν θα έχει δικαιολογία να υποκύψει σε αυτόν τον εκβιασμό.
Πρώτα-πρώτα η χρεοκοπία δεν είναι ένας κίνδυνος που μας απειλεί.
Ο λαός έχει χρεοκοπήσει και θα τον χρεοκοπήσουν και στη συνέχεια. Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να σας κάνω μια μεγάλη αναφορά γιατί λέμε ότι λαός έχει χρεοκοπήσει. Όταν κόβουν τις συντάξεις και τους μισθούς, όταν φτάνουν να κλείνουν μέχρι και τα σχολεία για τα τυφλά παιδιά, όταν κόβουν τα λεωφορεία στην επαρχία και να μην μπορούν να πηγαίνουν ακόμα και οι ανάπηροι στα σχολεία στις πόλεις. Ακραίες περιπτώσεις, αλλά σήμερα συνηθισμένες. Όταν ανεβάζουν το όριο συνταξιοδότησης, όταν έρχεται καινούργιος γύρος που κόβονται μισθοί, συντάξεις, επιδόματα, βαρέα και ανθυγιεινά, όταν επισήμως αναγγέλλουν ότι 200.000 θα χάσουν το ΕΚΑΣ, όταν μας λένε ότι σκέφτονται για αφορολόγητο όριο να βάλουν τις 6.000 το χρόνο, όταν από 9% τα είδη λαϊκής κατανάλωσης πήγαν στο 13% και τώρα στο 23%, αυτό δεν οδηγεί το λαό σε χρεοκοπία; Όταν το πετρέλαιο θέρμανσης θα το πληρώνουμε ίδιο με το πετρέλαιο κίνησης και το φυσικό αέριο θα φτάσει σ’ αυτή την εξίσωση σε σύντομο χρονικό διάστημα, αυτό δεν είναι χρεοκοπία;
Τι να φοβηθεί ο λαός δηλαδή;
Όταν λένε μη χρεοκοπήσει η Ελλάδα, δεν εννοούν το λαό. Εννοούν τα εξής πράγματα: Ότι πρέπει να κάνουν μία διαπραγμάτευση με την Ευρωπαϊκή Ένωση και να ρυθμίσουν μία ήπια ζημιά ενός τμήματος του κεφαλαίου. Μια ήπια ζημιά των γαλλικών τραπεζών, των ελληνικών τραπεζών, των γερμανικών τραπεζών. Γιατί κρίση, αντικειμενικά θα χτυπήσει και ένα μέρος του κεφαλαίου. Αυτοί όμως θα κάνουν μία ελεγχόμενη συμφωνία για μία ήπια ζημιά, και όταν λέμε ζημιά να χάσουν ένα μέρος των κερδών, όχι να πεθάνουν στην ψάθα, όχι να μείνουν άνεργοι. Και τη ζημιά αυτή θα προσπαθήσουν να τη διευθετήσουν να κρατήσει λίγο χρονικό διάστημα για να επανακάμψει η συγκέντρωση του κεφαλαίου και η κερδοφορία. Κάποιες επιχειρήσεις θα χτυπηθούν, αλλά τη θέση τους θα την καταλάβουν οι ακόμα ισχυρότερες επιχειρήσεις.
Εμείς δεν σκοπεύουμε να κλάψουμε για το αν το ποσοστό κέρδους ενός επιχειρηματία έπεσε λίγο συγκυριακά.
Ακόμα κι αν έχασε ένα μικρό ποσοστό κέρδους αυτός προκάλεσε και τα χρέη και τα ελλείμματα.
Επομένως, ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να υποκύψει σ’ αυτόν τον εκβιασμό και οι εκβιαστές δεν πρόκειται να χορτάσουν και να ξεδιψάσουν. Είναι σίγουρο όταν η Ελλάδα βγει από τον κύκλο της οικονομικής, καπιταλιστικής κρίσης θα έχει χάσει οριστικά πολλά. Δεν πρόκειται να της τα επιστρέψουν. Δεν παίρνονται τα μέτρα για τρία χρόνια. Σήμερα είμαστε πίσω στο 1980, σε ορισμένα πράγματα πάμε στα τέλη 19ου αιώνα όσον αφορά τις εργασιακές σχέσεις και την κοινωνική ασφάλιση».
«Η εποχή», τόνισε η κ. Παπαρήγα, «που ο καπιταλισμός έκανε ορισμένες παραχωρήσεις έχει περάσει ανεπιστρεπτί και αυτό σημαίνει ότι παλεύουμε σήμερα να συγκρατήσουμε τον κατήφορο, να μην έρθουν χειρότερα. Όπου μπορούμε να αποσπάσουμε και κάτι, να υπάρχει μια ανάσα στο λαό και από αυτή την άποψη να ετοιμάσουμε μία πορεία που η τελική της έκβαση να είναι η εργατική, λαϊκή εξουσία. Αυτό μπορεί να γίνει σε ένα χρόνο ή σε δέκα. Ο χρόνος δεν μπορεί να προσδιοριστεί πολιτικά.
Συνειδητοποιώντας ότι για το λαό θα υπάρχει αδιέξοδο, πρέπει να γίνει αυτή η μεγάλη επιλογή. Κουφοβράζουν πολλά πράγματα στην Ελλάδα, αλλά υπάρχει και σε ένα μέρος του λαού αυταπάτη και υπάρχει και φόβος. Τι μας λένε: Γιατί δεν φοβάστε τα επόμενα μέτρα; Γιατί δεν φοβάσαι το παρόν και το άμεσο μέλλον; Να φοβάσαι αυτά που φέρνουν αυτοί, όταν εσύ δεν τα αντιπαλεύεις. Μη φοβάσαι τον αγώνα κι αν δεν σου δώσει άμεσα αποτελέσματα, γιατί δεν είναι εύκολο να έχεις άμεσα αποτελέσματα, καλλιεργείς το έδαφος για το πολύ κοντινό αύριο.
Χθες γέμισαν οι πλατείες από ανθρώπους, ανεξάρτητα από ιδεολογικές και πολιτικές αντιλήψεις, και εξέφρασαν την αγανάκτησή τους. Μάλιστα είπαν, έξω τα κόμματα, χωρίς πανό, χωρίς συνθήματα, απλώς θέλουμε να ακουστεί η φωνή μας. Δηλαδή να ακουστεί η φωνή της δυσαρέσκειας.
Εμείς με ανοιχτή αγκαλιά καλούμε και αυτούς που δεν αγωνίστηκαν ποτέ να μπουν στο δρόμο του αγώνα, ακόμα κι αυτοί που έχουν επιφυλάξεις απέναντί μας, να διαλέξουν το δρόμο του αγώνα. Τι δείχνει όμως το κίνημα της αγανάκτησης; Και ένα μήνα να κάτσεις στις πλατείες και δύο και τρεις και τέσσερις και πέντε, εάν δεν ξεκαθαρίσεις τι θέλεις πολιτικά, εάν δεν ονοματίσεις τον αντίπαλο δεν θα έχεις αποτέλεσμα. Η αγανάκτηση είναι δικαιολογημένη. Το γεγονός, αν θέλετε, είναι γιατί η νέα γενιά είναι μακριά από την περίοδο που στην πατρίδα μας γίνονταν μεγάλοι ταξικοί αγώνες, είναι μια γενιά που μεγάλωσε μέσα σε συνθήκες ήττας σοσιαλισμού, προσωρινής υποχώρησης, είναι η γενιά με μεγάλη απόσταση από τους αγώνες και δυστυχώς ενηλικιώθηκε σε μια περίοδο που οπισθοχώρησε το εργατικό κίνημα και σε αρκετά σημεία και ιδιαίτερα στις κορυφές εκφυλίστηκε. Εδώ πρέπει να έχεις ένα καινούργιο κίνημα, με καινούργιες πρωτοβουλίες, καινούργια συνθήματα και μια ανανέωση των μορφών πάλης. Αυτά όλα είναι μέσα στη ζωή, αλλά το καινούργιο και το ανανεωτικό που πρέπει να μπει σήμερα είναι το ζήτημα της εξουσίας. Σαν σύνθημα, σαν προοπτική…».
Στην ομιλία της, τέλος, η κ. Παπαρήγα έκανε ιδιαίτερες αναφορές στη θέση της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία, στα προβλήματα της νεολαίας, του εργατικού κινήματος κ.ά.