Photo Gallery, Τοπικά

Η πλαζ των Αλυκών με τα σημάδια της εγκατάλειψης

Περιήγηση σε χώρους και εγκαταστάσεις του καλοκαιρινού στεκιού του Βόλου

H πλαζ των Αλυκών από καμάρι της περιοχής και στέκι καλοκαιρινό τα προηγούμενα χρόνια, βρίσκεται σήμερα εγκαταλειμμένη, σε ένα από τα πιο όμορφα σημεία της ευρύτερης περιοχής. Μέσα από την απαξίωση των χώρων και των εγκαταστάσεων, μοιάζει να αργοπεθαίνει.

 

 

 

Ρεπορτάζ:

ΘΑΝΑΣΗΣ Κ. ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

 

 

Περνώντας έξω από την πλαζ των Αλυκών, καταλαβαίνεις ότι βρίσκεσαι μπροστά σε ένα εγκαταλειμμένο τόπο. Οι βαριές σκουριασμένες κλειδαριές στην πόρτα της εισόδου, πυκνά και ψηλά χόρτα σκεπάζουν ένα μέρος, που όλο το καλοκαίρι ήταν γεμάτο κόσμο και ζωή.

Πρόκειται για μια πλαζ, που με περίεργη εμμονή κρατά αναξιοποίητη η Εταιρία Τουριστικής Ανάπτυξης Α.Ε. και η οποία μόνο μετά από πιέσεις της εκάστοτε Δημοτικής Αρχής προχωρεί σε προσωρινή παραχώρηση της χρήσης της, προκειμένου να ανοίξει με ευθύνη του Δήμου για τους καλοκαιρινούς μήνες για να εξυπηρετηθούν οι χιλιάδες λουόμενοι.

Η τελευταία παραχώρηση έληξε στις 31 Οκτωβρίου 2010. Γίνεται φανερό ότι η διαχείριση και αξιοποίηση της συγκεκριμένης έκτασης με αυτόν τον τρόπο γίνεται εξαιρετικά δυσχερής, αν όχι αδύνατη. Η πλαζ έχει ανάγκη από σημαντικές επενδύσεις, προκειμένου να ανταποκριθεί στις σύγχρονες απαιτήσεις των λουομένων και στην επιδίωξή μας ο Βόλος να ενισχυθεί ως τουριστικός προορισμός.

Από τα παραπάνω προκύπτει αβίαστα ότι ο Δήμος Βόλου είναι ο κατεξοχήν φορέας που έχει άμεσο ενδιαφέρον και μπορεί να αξιοποιήσει μια ακτή που βρίσκεται μέσα στον οικιστικό ιστό της πόλης.

Με την είσοδο στο χώρο της πλαζ, περνάμε το σημείο όπου παλιότερα υπήρχε το ταμείο και οι εισερχόμενοι πλήρωναν το εισιτήριο. Τα σημάδια της εγκατάλειψης φανερά. Φθάνουμε εκεί που υπήρχε το μεγάλο μπαρ. Οι εικόνες θυμίζουν κινηματογραφική ταινία, που εξιστορεί την επόμενη ημέρα μιας μεγάλης καταστροφής.

Καμπίνες λουομένων, ομπρελοκαθίσματα, χώροι υγιεινής, καθιστικά, ξύλινοι διάδρομοι που οδηγούν στην παραλία, έχουν καταστραφεί.

Πλήρης απαξίωση. Οικονομική και αισθητική. Σε μία εποχή όπου τα λαϊκά στρώματα δέχονται συνεχή μείωση της αγοραστικής ικανότητας, ένας δημόσιος χώρος που θα μπορούσε να είναι ανάσα και διέξοδος, παραμένει κλειδωμένος και εγκαταλελειμμένος. Άραγε γιατί;

Προχωράμε με δυσκολία, διότι το έδαφος κάτω από τους ξύλινους διαδρόμους, που κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού χρησιμοποιούνταν για την ασφαλή μετακίνηση των λουομένων, σήμερα από την εγκατάλειψη έχουν καταστραφεί και υποχωρούν. Ο κίνδυνος ατυχήματος είναι εμφανής.

Ο μόνος ήχος που ακούγεται είναι ο θόρυβος από το μικρό κύμα που σκάει στην βρώμικη αμμουδιά. Η «ξανθιά» άμμος είναι πλέον είναι μία παλιά ανάμνηση. Βρώμικη και γεμάτη σκουπίδια, είναι αποτρεπτική. Εκεί όπου κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού έβλεπες νέους ανθρώπους να χαριεντίζονται, τώρα μία απέραντη σιωπή σκεπάζει τα πάντα.

Προχωράμε. Τα αποδυτήρια ανοικτά και κατεστραμμένα. Ξύλα από τις πόρτες τους πεταμένα στους διαδρόμους. Το μπαρ στο μέσο σχεδόν την πλαζ είναι κατεστραμμένο και αυτό σε κατάσταση κατάρρευσης.

Το ιατρείο και αυτό σε κατάσταση διάλυσης, όπως και οι άλλοι χώροι υγιεινής. Χαρτιά πεταμένα εδώ και εκεί. Οι ντουζιέρες σκουριάζουν κάτω από το πέρασμα του χρόνου και της μη συντήρησης. Μέσα σε μία αίθουσα πεταμένες βρίσκονται οι ξαπλώστρες. Φανερώνουν ότι ίσως σε κάποιες δύσκολες ημέρες ο χώρος αυτός να ήταν για την προφύλαξη κάποιων αστέγων. Ένα μαξιλάρι υποδηλώνει την παρουσία ανθρώπων. Λίγο πιο πέρα η εξέδρα, όπου ήταν ο ναυαγοσώστης, σχεδόν προς κατάρρευση, ενώ κάθε είδους σκουπίδια βρίσκονται στη βάση της. Τίποτα δεν θυμίζει τις παλιές δόξες που έχει περάσει ο χώρος αυτός, που μοιάζει να πεθαίνει λόγω της απαξίωσης στην οποία τον έχουν εγκλωβίσει για άγνωστους λόγους.

Λίγο πιο πέρα ξεκινά η υπόλοιπη πλαζ των Αλυκών. Απέναντι περνά η οδός Λε Μαν και παράλληλα βρίσκεται το πάρκο. Σε όλη την άκρη της αμμουδιάς σκουπίδια που έχουν μεταφερθεί από τον αέρα που φυσάει. Λίγο πιο πέρα περνούν οι μαθητές ενός δημοτικού σχολείου που έχουν έρθει για την ανοιξιάτικη εκδρομή τους.

Η αμμουδιά περιμένει να καταληφθεί σε λίγο καιρό από τις ανέμελες φωνές και πράξεις των ανθρώπων που θα θέλουν να ξεφύγουν από τη σκληρή καθημερινότητα.

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το