Όλα άρχισαν όταν σύζυγοι των αστυνομικών της επαρχίας της Κόρδοβα (δεύτερης μεγαλύτερης πόλης της Αργεντινής με 1,16 εκατ. κατοίκους) ξεκίνησαν μία καθιστική διαμαρτυρία διάρκειας 55 ωρών έξω από το επαρχιακό κυβερνείο, καταγγέλλοντας ότι οι άνδρες τους διακινδυνεύουν τη ζωή τους για μόλις 6.000 πέσος μηνιαίως (ήτοι περίπου 960 δολάρια, κατά την επίσημη ισοτιμία), ενώ οι ίδιες δεν είναι σε θέση να πληρώσουν βασικούς λογαριασμούς.
Σύντομα, το σύνολο των 22.000 αστυνομικών της Κόρδοβα βρέθηκε να απεργεί, ενώ ο κυβερνήτης της επαρχίας Jose Manuel de la Sota κατήγγειλε ότι η κινητοποίησή τους δεν ήταν παρά αντίδραση στην απόφασή του να κλείσουν 140 πορνεία που χρηματοδοτούσαν κυκλώματα διεφθαρμένων ενστόλων. Και όμως, στο τέλος οι αστυνομικοί εξασφάλισαν αυξήσεις της τάξης του 33%, για έναν πολύ απλό λόγο: η προσωρινή εξαφάνισή τους από τους δρόμους της πόλης υπήρξε το έναυσμα για ένα κύμα λεηλασιών των καταστημάτων από πλήθη που βρήκαν την ευκαιρία για ανέξοδα χριστουγεννιάτικα ψώνια…
Λεηλασίες με 12 νεκρούς
Το φαινόμενο απέκτησε διαστάσεις χιονοστιβάδας, με τις κινητοποιήσεις των αστυνομικών και τις παρεπόμενες λεηλασίες να εξαπλώνονται σε 17 από τις 23 επαρχίες της Αργεντινής, αφήνοντας πίσω τους 12 νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα νοσοκομεία έπαψαν να δέχονται μη επείγοντα περιστατικά, ενώ τις ίδιες ώρες στους δρόμους κυκλοφορούσαν άνθρωποι που με ποδήλατα, κάρα ή και φορτηγά μετέφεραν από μπύρες έως τηλεοράσεις plasma.
Το καυτό καλοκαίρι του νοτίου ημισφαιρίου ταυτίσθηκε για άλλη μία φορά με καταστάσεις ανομίας, καθώς από τον Δεκέμβριο του 2001 μέχρι και τις αντίστοιχες ταραχές πέρσι τέτοια εποχή επί τριήμερο στο ορεινό θέρετρο Bariloche του Βορρά, οι λεηλασίες αναδεικνύονται σε σταθερά του αργεντίνικου κοινωνικού τοπίου. Δεν είναι τυχαίο ότι στις δημοσκοπήσεις η εγκληματικότητα αναδεικνύεται σε κύριο μέλημα των Αργεντίνων.
Οι αστυνομικοί πήραν την αύξηση
Όταν κόπασαν οι ταραχές στις περισσότερες επαρχίες, πλήν των βόρειων ορεινών, οιι αστυνομικοί είχαν εξασφαλίσει αυξήσεις έως και της τάξης του 45%, ενώ στο Μπουένος Άιρες ο κυβερνήτης Daniel Scioli διπλασίασε τον πρώτο μισθό, χορήγησε αμνηστία στους παραβάτες ενστόλους, υποσχέθηκε 14.000 προαγωγές και επέτρεψε την επιστροφή στην υπηρεσία συνταξιοδοτημένων οργάνων της τάξης, που θα δούν έτσι τις αποδοχές τους να διπλασιάζονται. Άλλα συνδικάτα, όπως των εκπαιδευτικών, μπορούν να παραδειγματισθούν και να κλιμακώσουν τις δικές τους μισθολογικές διεκδικήσεις.
Η πρόεδρος της χώρας Cristina Fernández de Kirchner κρατήθηκε μακριά από τη διαχείριση της κρίσης, όμως ο επικεφαλής του επιτελείου της Jorge Capitanitch έκανε λόγο για “εκβιασμό” και τόνισε ότι θα ερευνηθεί ο αξιοπρόσεκτο συγχρονισμός των απεργιών των αστυνομικών σε τόσες επαρχίες – υπαινισσόμενος προσπάθεια πολιτικής αποσταθεροποίησης. Κατηγόρησε δε τον de la Sota, ο οποίος πρόσκειται στην αντιπολίτευση, για ανεπάρκεια, ωστόσο λίγα 24ωρα αργότερα οι δύο άνδρες εμφανίσθηκαν σε κοινή συνέντευξη Τύπου. Οι ταραχές είχαν ξεσπάσει και στο Chaco (το οποίο διοικούσε μέχρι πρότινος ο ίδιος ο Capitanitch) αποδεικνύοντας τη συνθετότητα της κατάστασης…
Οι ισορροπίες μεταξύ κυβερνητών και προεδρικού μεγάρου είναι εξαιρετικά περίπλοκες, καθώς περίπου το ήμισυ των εσόδων των επαρχιών προέρχεται από μεταβιβάσεις από τον κεντρικό προϋπολογισμό, με αποτέλεσμα η Κόρδοβα λ.χ. να έχει εμφανίσει πλεόνασμα 1,9 δισ. πέσος πέρσι, όταν οι συνομιλές δημόσιες δαπάνες αυξήθηκαν κατά 39%, η παροχή χρήματος στην οικονομία κατά 28% και τα CDS της Αργεντινής είναι, με 1.690 μονάδες βάσης την Δευτέρα, τα υψηλότερα του κόσμου. Το ότι το Μπουένος Άιρες καταφεύγει σε διαρκές τύπωμα χρήματος για να καλύψει τις ανάγκες των επαρχιών, απλώς ενισχύει τον φαύλο κύκλο του πληθωρισμού.
Διότι, στην πραγματικότητα τόσο οι απεργίες των αστυνομικών όσο και οι λεηλασίες έχουν ως κοινή αιτία ακριβώς τον αχαλίνωτο πληθωρισμό, ο οποίος κατά τις επίσημες στατιστικές ανέρχεται στο 10,5%, αλλά κατά κοινή ομολογία κινείται εδώ και πέντε χρόνια σε υπερδιπλάσια ποσοστά. Δεν είναι τυχαίο ότι οι συλλογικές διαπραγματεύσεις με κατηγορίες δημοσίων υπαλλήλων ξεκινούν πάντοτε από το “πάτωμα” των αυξήσεων κατά 20%.
Πηγή capital.gr