Το πιο επικίνδυνο οδικό τμήμα στο Πήλιο είναι για τους μοτοσικλετιστές το κομμάτι Άφησου – Αφετών, λόγω των πολύ συχνών και μικρών ως προς την ακτίνα τους στροφών, όπως τονίστηκε σε έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Στην έρευνα διαπιστώθηκε ότι ο έμπειρος οδηγός που μεταφέρει στη μοτοσικλέτα συνεπιβάτη, αυξάνει την ταχύτητα του οχήματος.
Ο διδάκτορας του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών Παναγιώτης Λεμονάκης μελέτησε τη συμπεριφορά οδηγών μοτοσικλέτας, όταν αυτοί κινούνται σε καμπύλα τμήματα υφισταμένων οδών, δηλαδή στις στροφές. Μελετήθηκαν τρία τμήματα του οδικού δικτύου του Πηλίου, το πρώτο «Άφησος-Αφέτες», το δεύτερο «Λαύκος-Μηλίνα» και το τρίτο «Νεοχώρι-Καλαμάκι».
Ο διδάκτορας επέλεξε τις στροφές για την έρευνά του, καθώς, όπως υποστηρίζει, φαίνεται βιβλιογραφικά πως αυτές οφείλονται για το μεγαλύτερο ποσοστό των ατυχημάτων τουλάχιστον όσον αφορά μοτοσικλετιστές.
Οι μετρήσεις έγιναν στο οδικό δίκτυο Πηλίου, ενώ τα στοιχεία αξιολογήθηκαν στο Εργαστήριο Οδοποιίας του Τμήματος Πολιτικών Μηχανικών.
Δύο οδηγοί μοτοσικλέτας με συνεπιβάτες συμμετείχαν στην έρευνα και οι οποίοι κλήθηκαν να εκτελέσουν συγκεκριμένα οδικά τμήματα, ενώ είχε εξασφαλιστεί ο μηδενικός κυκλοφοριακός φόρτος στην περιοχή, προκειμένου η αναπτυσσόμενη ταχύτητα να είναι άμεσα εξαρτώμενη από τον ίδιο τον οδηγό και από τις υπόλοιπες κυκλοφοριακές συνθήκες.
Ο κ. Λεμονάκης τόνισε πως κάποιες αρχικές θεωρήσεις που τελικά επιβεβαιώθηκαν μέσα από την έρευνα, λένε το εξής: Όταν ο έμπειρος οδηγός έχει και συνεπιβάτη, δηλαδή αυξάνεται το βάρος του συστήματος «αναβάτης-μοτοσικλέτα», τότε αυτός κινείται πιο γρήγορα. Την αιτία μας την αποδίδει η ίδια η φυσική. Δηλαδή αύξηση του βάρους, επιφέρει την αύξηση της φυγοκέντρου δύναμης που σημαίνει ότι ένας οδηγός μπορεί να διαγράψει την τροχιά μιας στροφής με πολύ μεγαλύτερη ταχύτητα, γιατί δεν φοβάται ότι θα υπάρξει εκτροπή. Το συναίσθημα της ευθύνης ότι μεταφέρει και ένα συνεπιβάτη, παίζει μεγαλύτερο ρόλο στον άπειρο οδηγό, ο οποίος αντί να εκμεταλλευτεί το όφελος από την αύξηση του βάρους, μειώνει την ταχύτητα του οχήματος.
Ο ερευνητής μελέτησε και τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά των στροφών και αποδείχθηκε ότι παίζουν ξεχωριστό ρόλο. «Τα τρία οδικά τμήματα που επιλέχθηκαν, επίτηδες ήταν τέτοια, ώστε να υπάρχουν διαφορετικά γεωμετρικά χαρακτηριστικά, όπως στο πλάτος του οδοστρώματος, στην ελάχιστη ακτίνα της στροφής και άλλα. Φάνηκε λοιπόν ότι όσο βελτιώνονται τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά μιας οδού, οι οδηγοί αυξάνουν την ταχύτητα κίνησής τους, τουλάχιστον εντός των στροφών αυτών» τόνισε ο κ. Λεμονάκης, ενώ πρόσθεσε πως έγιναν μετρήσεις κατά τη διάρκεια τόσο της ημέρας, όσο και της νύχτας, όπου διαπιστώθηκε ότι την ημέρα οι ταχύτητες που αναπτύσσουν οι οδηγοί, είναι μεγαλύτερες σε σχέση με τη νύχτα. Ένα ακόμη αποτέλεσμα της έρευνας ήταν πως όσο ο οδηγός εξοικειώνεται με μία οδό, τόσο περισσότερο αυξάνει την ταχύτητά του.
μάλιστα επειδή στις στροφές δεν υπήρχε σήμανση για το όριο ταχύτητας, οι οδηγοί προσάρμοζαν την ταχύτητα κατά το δοκούν και όχι επειδή με κάποιο τρόπο τους επιβαλλόταν. Πάντως στις στροφές με πολύ μικρή ακτίνα καμπυλότητας, όπως 15-20 μέτρα, εκεί οι ταχύτητες έπεφταν πολύ χαμηλά, στα 10-15 χιλιόμετρα την ώρα. Βέβαια στις στροφές με ακτίνα καμπυλότητας τα 350 μέτρα, τότε οι οδηγοί αύξαναν την ταχύτητα ακόμη και στα 80 χιλιόμετρα και σίγουρα πάνω από το όριο ταχύτητας του οδικού δικτύου.
Ο ίδιος πρόσθεσε πως δεν έχει ξεκαθαριστεί ποια είναι η σωστή θέση ενός μοτοσικλετιστή επί του οδοστρώματος. Όλα βασίζονται σε ένα θεωρητικό μοντέλο που λέει ότι το όχημα πρέπει να κινείται εντός των ορίων της λωρίδας κυκλοφορίας, αλλά αυτό αφαιρεί από το μοτοσικλετιστή το συγκριτικό πλεονέκτημα του οχήματος που μπορεί να αυξήσει την ακτίνα με την οποία θα διαγράψει μια καμπύλη για να κινηθεί πιο γρήγορα.
Πιο επικίνδυνος
δρόμος
Ο κ. Λεμονάκης υπογράμμισε πως το πιο επικίνδυνο οδικό τμήμα στο Πήλιο είναι το τμήμα μεταξύ Αφήσου-Αφετών, ακολουθεί αυτό μεταξύ Λαύκου-Καλαμακίου και το πιο καλό τμήμα, ίσως και του Πηλίου, είναι αυτό μεταξύ Νεοχωρίου-Καλαμακίου.
«Στο τμήμα Αφήσου-Αφετών παρατηρούνται οι μικρότερες ακτίνες στις στροφές. δηλαδή μιλάμε για καμπύλες της τάξης των δεκαπέντε μέτρων ακτίνας που είναι ελάχιστο. Επίσης το πλάτος του οδοστρώματος είναι πολύ μικρό, απουσιάζει η διαγράμμιση, υπάρχουν πάρα πολλές επιφανειακές αστοχίες του οδοστρώματος, όπως μπαλώματα, που δημιουργούν επικίνδυνες συνθήκες για τους δικυκλιστές» κατέληξε ο ίδιος.
ΦΩΤΗΣ ΣΠΑΝΟΣ