Απαισιόδοξοι για το μέλλον μετά τις περικοπές και το ενιαίο μισθολόγιο
Τρομοκρατημένοι εμφανίζονται οι δημόσιοι υπάλληλοι, καθώς μετά την περικοπή των δώρων και των μισθών ακολούθησε το ενιαίο μισθολόγιο. Οι εργαζόμενοι που θεωρούνταν μέχρι σήμερα σίγουροι τόσο σε μισθό όσο και σε εργασία, βρίσκονται στη δίνη των περικοπών, ενώ ανησυχούν έντονα για το τι μέλλει γενέσθαι και με την «εφεδρεία».
Ρεπορτάζ:
ΣΟΦΙΑ ΜΑΥΡΑΝΤΖΑ
Δύο ζευγάρια φαινομενικά διαφορετικά μα στην ουσία τόσο ίδια, συνάντησε η «ΘτΔ» και κατέγραψε την αγωνία τους, για τις μέρες που θα έρθουν. Η κ. Ευαγγελία Κατσιαούνη, εν ενεργεία εκπαιδευτικός, παντρεμένη με τον κ. Παύλο Τυρολόγο, συνταξιούχο αστυνομικό, ανησυχούν ιδιαίτερα, καθώς ο οικογενειακός τους προϋπολογισμός έχει πέσει κατά πολύ έξω σε σχέση με τις ανάγκες που είχαν διαμορφώσει οι ίδιοι τα τελευταία χρόνια.
«Είμαι διορισμένη στο Δημόσιο από το 1990. Οι μειώσεις ξεκίνησαν από πέρσι. Αρχικά με μια μικρή μείωση του μισθού μας και αργότερα με την περικοπή στα δώρα που ήταν βέβαια και μεγάλο πλήγμα για εμάς, τους δημοσίους υπαλλήλους, διότι με εκείνα τα χρήματα τακτοποιούσαμε αρκετές από τις υποχρεώσεις μας», τονίζει η κ. Κατσιαούνη.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι πλέον λαμβάνουν 200 ευρώ ως δώρο Χριστουγέννων και από 100 ευρώ ως δώρο Πάσχα και επίδομα αδείας. «Και αυτά απ’ ό,τι φαίνεται θα περικοπούν τώρα με το ενιαίο μισθολόγιο. Τη μεγαλύτερη μείωση την παρατηρήσαμε φέτος, της τάξεως των 270 ευρώ το μήνα, με τις αποφάσεις που πήραν, οι οποίες είχαν αναδρομικό χαρακτήρα. Εκτός αυτού ήρθε και η έκτακτη εισφορά. 800 ευρώ από το οικογενειακό εισόδημα πήγαν εκεί», συμπληρώνει.
Ο κ. Τυρολόγος, 52 χρονών, έχει ήδη υποστεί κάποια μείωση στη σύνταξή του καθώς είναι κάτω των 55 ετών. «Φέτος υπήρχαν κάποια οικονομικά αποθέματα από άλλες χρονιές. Του χρόνου όμως δεν ξέρω πως θα τα βγάλουμε πέρα», λέει ο κ. Τυρολόγος και συμπληρώνει: «Έχω βιώσει μεγάλη μείωση στα δώρα και ζω με το φόβο, πως θα περικοπούν χρήματα και από την επικουρική σύνταξη, που είναι μέρος του μισθού μου. Τόσα χρόνια μου κρατούσαν λεφτά για την επικουρική και ενδέχεται να μην τα πάρω ποτέ. Εδώ δεν μιλάμε για «πετσόκομμα», μιλάμε για φτώχεια».
Ο καθένας έχει κάνει τον οικογενειακό του προγραμματισμό, «όριζε τη ζωή του σύμφωνα με τα εκάστοτε δεδομένα. Όλοι έχουν κάνει ανοίγματα, από εκεί και πέρα όλοι ψάχνουν να βρουν τον τρόπο για να τακτοποιήσουν τις οφειλές τους».
Το ζεύγος Παύλου και Ευαγγελίας Τυρολόγου έχει δύο παιδιά, εκ των οποίων η μία είναι φοιτήτρια στη Θεσσαλονίκη. «Έχουμε μειώσει σημαντικά τα χρήματα, που της στέλναμε. Κάνουμε υπομονή μόνο και μόνο επειδή το παιδί είναι στο 5ο έτος και δεν είναι στην αρχή των σπουδών. Όσες περικοπές και να γίνουν, ένας χρόνος ακόμη θα βγει κουτσά – στραβά».
Ο κ. Αποστόλης Δημητρακόπουλος, αναπληρωτής εκκαθαριστής στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση και η σύζυγός του, Αποστολία Μιχαλοπούλου, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, έχουν τρία παιδιά. Το πρώτο είναι πλέον πτυχιούχος, μα πλήττεται από την ανεργία, ενώ τα άλλα δύο σπουδάζουν στη Θεσσαλονίκη.
Η κ. Μιχαλοπούλου τονίζει: «Έκανα τέσσερις μήνες να λάβω τη σύνταξή μου, ενώ δεν έχω λάβει ακόμη την επικουρική σύνταξη, ούτε το εφάπαξ, παρόλο που έχει περάσει 1,5 χρόνος, από τότε που κατέθεσα τα χαρτιά μου».
Μισθολογικά, ένας εκπαιδευτικός με 20 χρόνια υπηρεσίας, παντρεμένος με δύο παιδιά, μετά τις τελευταίες περικοπές που έχουν γίνει, λαμβάνει περίπου 1.250 ευρώ, ενώ ένας συνταξιούχος με 30 χρόνια υπηρεσίας, κύρια σύνταξη, λαμβάνει 1.030 περίπου.
Ο κ. Δημητρακόπουλος λέει: «Έχω δει δύο γυναίκες, να κλαίνε μπροστά μου, να μου λένε, πως δεν τα βγάζουν πέρα, πως δεν έχουν λεφτά να φάνε. Όλοι οι συνάδελφοι κλαίνε, βρίζουν, παραμιλάνε. Έχει χαθεί το χιούμορ, το χαμόγελο, έχουν χαθεί όλα. Η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου».
Όταν η συζήτηση φτάνει στα παιδιά, ο ίδιος εξομολογείται: «Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Εμείς θεωρητικά έχουμε πτωχεύσει. Δεν τα βγάζουμε πέρα. Τα παιδιά μου ζούνε, σε μια άλλη πόλη, με 250 ευρώ έκαστο για τα προσωπικά τους έξοδα, το σούπερ μάρκετ, όλα. Συν τα έξοδα της μεγάλης, που είναι άνεργη…».
Κατά κοινή ομολογία η ζωή των φοιτητών έχει αλλάξει άρδην. Μαζεύονται πέντε- έξι άτομα σε ένα δυαράκι και εκεί πίνουν πλέον τον καφέ τους, εκεί θα πουν τα νέα τους. Μέχρι και ταξί μαζί χρησιμοποιούν ή βάζουν βενζίνη σε ένα αμάξι και μετακινούνται πέντε άτομα. «Δεν ζητούν τίποτα πια. Η νεολαία καταλαβαίνει πως δεν μπορεί πια να περνάει με τα χρήματα που περνούσαν παλιότερα».
Το ζεύγος Αποστόλη και Αποστολίας Δημητρακοπούλου εξομολογείται, πως η δική τους διασκέδαση «δεν υπάρχει, έχει σβήσει. Κάνουμε καμία βόλτα στην παραλία, πασατέμπο και παγκάκι. Αυτό είναι όλο κι όλο. Η ακρίβεια απαγορεύει τα πάντα. Δύο καφέδες σε καφετέρια ισοδυναμούν με όλο το ημερήσιο γεύμα».
Το μέλλον
«Πολλοί λένε, ότι δεν θέλουμε άλλο, να μας σώσουν. Έχουμε γυρίσει πίσω, στις μέρες του ’36, που μπορεί να μην τις ζήσαμε, όμως τις έχουμε διαβάσει. Η ιστορία κάθε τόσο επαναλαμβάνεται, δυστυχώς. Πιθανόν να μπορούσαμε, να βρούμε άλλους τρόπους δανεισμού, ίσως και από άλλες χώρες. Οι φόροι έχουν «γονατίσει» τον κόσμο και το χρήμα δεν κινείται», λέει η κ. Κατσιαούνη.
«Το μέλλον διαγράφεται δυσοίωνο έως τραγικό. Θεωρώ πως το χρήματα θα συσσωρευτεί σε ένα ποσοστό της τάξης του 8% του ελληνικού λαού, το 75% θα ζει μέσα στα σπίτια, όπως παλιά και το υπόλοιπο ποσοστό θα ζει στην εξαθλίωση, θα ψάχνει μέχρι και στους κάδους», καταλήγει ο κ. Δημητρακόπουλος.