Την ανηφόρα έχουν πάρει οι τιμές του ελαιόλαδου σε όλες τις ελαιοπαραγωγικές περιοχές της χώρας. Τα μηνύματα από διάφορες περιοχές είναι άκρως θετικά, καθώς αυτή η αισιοδοξία εκφράζεται σε νούμερα έως και 2,50 το κιλό. Πάντως και στη Μαγνησία ιδιαίτερα ενθαρρυντικά είναι τα μηνύματα, καθώς η τιμή έχει ανεβεί κατά 0,50 ευρώ σε σχέση με πέρσι, ενώ υπάρχουν περιθώρια για μεγαλύτερο κέρδος στο προσεχές διάστημα.
Τους τελευταίους μήνες οι τιμές πώλησης του ελαιόλαδου φτάνουν τα ύψη του 2007, πριν από την οικονομική κρίση. Ο μέσος όρος της «τιμής του παραγωγού» είναι στα 2,50 ευρώ, ενώ σε δημοπρασίες έχουν «χτυπήσει» και τιμές ρεκόρ, που φτάνουν τα 2,90 ευρώ το λίτρο, όταν πέρσι την ίδια περίοδο το λίτρο έφτανε τα 2,00 περίπου ευρώ. «Οι τιμές του λαδιού είναι ασανσέρ. Από μέρα σε μέρα όλα αλλάζουν και τίποτα δεν είναι σίγουρο. Αυξομειώσεις θα παρατηρούμε στην τιμή του παραγωγού μέχρι και το κλείσιμο των ελαιοτριβείων», αναφέρει ο διευθυντής του Αγροτικού Συνεταιρισμού Πηλίου – Βορείων Σποράδων κ. Τ. Ψοφογιώργος για να προσθέσει πως «αυτό οφείλεται στα «παιχνιδάκια» που παίζουν οι Έλληνες εξαγωγείς, σε συνεργασία με τους Ισπανούς και τους Ιταλούς, τους βασικούς διακινητές του ελαιόλαδου, οι οποίοι τα συσκευάζουν και τα διακινούν σα δικά τους λάδια». Η διάσπαση του συνεταιριστικού κινήματος και η νοοτροπία ο κάθε συνεταιρισμός και ο κάθε ιδιώτης να φέρει τη δική του φίρμα, έχουν επιφέρει τη συγκεκριμένη κατάσταση, ενώ αίτημα είναι να υπάρξει ένας ενιαίος φορέας. Αυτή τη στιγμή η τιμή του παραγωγού είναι διαμορφωμένη στα 2,30 ευρώ, σε ικανοποιητικό επίπεδο σε σχέση με πέρσι, που η τιμή έφτανε τα 2,00 ευρώ, ενώ οι μαύρες ελιές, που πλέον δεν υπάρχουν, μέχρι τα Χριστούγεννα πωλούνταν για 1,30 ευρώ. «Το γεγονός πως φέτος είχαμε υπερεσοδεία ελαιόλαδου, θα έπρεπε να σημάνει πτώση στην τιμή του ελαιόλαδου. Εντούτοις, η τιμή δεν έπεσε, καθώς απογοητευτική ήταν η σοδιά στην Ισπανία. Η Ισπανία, όπως και η Ιταλία, χρειάζονται δικό μας λάδι, για να κάνουν μίξεις και να βελτιώσουν το δικό τους», εξηγεί ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού Πηλίου – Βορείων Σποράδων, κ. Δ. Σπανός.
Μέχρι το καλοκαίρι θα υπάρξει σταθερότητα στις τιμές του ελαιόλαδου, μετά θα περάσουμε στην απραξία και από το φθινόπωρο κι έπειτα θα έρθουν οι Ιταλοί, για να αγοράσουν από τις αποθήκες των παραγωγών. Ο Πηλιορείτης έχει τη νοοτροπία να κρατάει το λάδι στο κατώι. Αυτό όμως είναι λάθος, χάνει χρήματα στην ουσία. Εάν φέρει το λάδι στο Συνεταιρισμό, εμείς θα κάνουμε την τυποποίηση και ο παραγωγός θα καρπωθεί υψηλότερη τιμή, περίπου κατά 0,20 ευρώ», εξηγεί ο κ. Ψοφογιώργος. Εξάλλου, οι συνεταιρισμοί αποσκοπούν σε δημόσιους διαγωνισμούς, όπου μπορούν να δημοπρατηθούν δεξαμενές και 100 τόνων, σύμφωνα με τον ίδιο. Συγκεκριμένα, ρεκόρ έσπασε η τιμή παραγωγού του ελαιόλαδου στην Κρήτη, σε δημοπρασία στη Σητεία. Η δημοπρασία έκλεισε στα 2,716 ευρώ, τιμή που δεν χαρακτηρίζει την αγορά, εκφράζει όμως τις τάσεις ανόδου. Ως γνωστό, οι τιμές παραγωγού του ελαιόλαδου στην Κρήτη φθάνουν προς το παρόν μέχρι τα 2,60 ευρώ για οξύτητες έως 0,3. Πρόκειται για 100 τόνους λάδι οξύτητας 0,4 και ιδιαίτερων οργανοληπτικών χαρακτηριστικών (ΠΟΠ Σητεία), που μοιράστηκαν οι μεσάζοντες δύο Ιταλών. Αξίζει να σημειωθεί πως η αύξηση της τιμής είναι συγκυριακή και σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι του χρόνου θα πετύχουν ακόμα υψηλότερα ποσά. Πάντως, σε παγκόσμιο επίπεδο το ελαιόλαδο φαίνεται ότι παίρνει τα «πάνω» του, καθώς οι εισαγωγές παρουσίασαν αύξηση, που έφτασε μέχρι και 40%, σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του Διεθνούς Συμβουλίου Ελαιολάδου (IOC) για το 2012. Τα νέα ανοίγματα της χώρας εκτός ευρωπαϊκού «γηπέδου» θεωρούνται επιτυχημένα, δεδομένου ότι οι εισαγωγές για το 2011-2012 ποσοτικά ήταν υψηλότερες κατά 76.960 τόνους. «Αυτό που ζητούμε, είναι διεύρυνση πελατολογίου στο εξωτερικό. Οι ελληνικές εταιρίες τυποποίησης έχουν κάνει σοβαρά βήματα εξωστρέφειας προς χώρες, όπως η Ρωσία, η Κίνα και οι ΗΠΑ, δίνοντας ώθηση στην τυποποίηση του λαδιού, πετυχαίνοντας υψηλότερες τιμές πώλησης», σημειώνει ο κ. Σπανός. Το ευχάριστο είναι πως εν μέσω οικονομικής κρίσης, φέτος υπήρξε σοδειά, τζίρος και εργασία. «Βέβαια, ως επί το πλείστον αυτοί που δούλεψαν, ήταν οι Αλβανοί, που εργάζονταν κάθε μέρα ανελλιπώς επί τρεις μήνες σερί», καταλήγει ο κ. Ψοφογιώργος. Για ακόμη μία φορά τονίζεται προς τους παραγωγούς – μέλη του Συνεταιρισμού, να κρατήσουν όσο ελαιόλαδο μπορούν να διαθέσουν οι ίδιοι και το υπόλοιπο να το παραδώσουν στον Συνεταιρισμό, ώστε να αποθεματοποιηθεί και να γίνει καλύτερη διαπραγμάτευση της τιμής του, στη συνέχεια.