«SOS» από το Γηροκομείο Βόλου

Λύση στο οικονομικό αδιέξοδο, στο οποίο το έχουν οδηγήσει οι «μπαταχτσήδες» ασφαλιστικοί φορείς, αναζητάει το Γηροκομείο Βόλου, το οποίο έχει απλήρωτους από τον περασμένο Σεπτέμβριο τους 58 εργαζόμενους.

Χθες, διοίκηση και εργαζόμενοι σε κοινή συνέντευξη Τύπου, απηύθυναν έκκληση στους τοπικούς φορείς να συνδράμουν στην προσπάθειά τους να παραμείνει σε λειτουργία το Ίδρυμα που ιδρύθηκε το 1952 και σήμερα φιλοξενεί 98 ηλικιωμένους από την Κεντρική Ελλάδα, αλλά και τη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα.

«Κάντε κάτι να μην κλείσει το Γηροκομείο, δεν έχω πού να πάω» ήταν τα λόγια απελπισίας της κ. Παρασκευής Κούπα που απηύθυνε κλαίγοντας έκκληση να βρεθεί μια λύση και να μην κλείσει το Ίδρυμα.

Στα δράματα των εκατό περίπου φιλοξενούμενων στην Πολιτεία των γερόντων, από πέρυσι έχουν προστεθεί κι εκείνα των 58 ατόμων που εργάζονται στο Γηροκομείο και τους οφείλονται δεδουλευμένα από το Σεπτέμβριο του 2011.

«Δεν έχουμε χρήματα ούτε για τα εισιτήρια για να έρθουμε στη δουλειά. Η διοίκηση κάνει τα πάντα, είναι κοντά μας, αλλά οι οφειλές είναι πολλές. Ζητάμε τη στήριξη της Πολιτείας, της Εκκλησίας και των τοπικών φορέων», ανέφερε η εργαζόμενη κ. Αντιγόνη Μανώλη, σκιαγραφώντας και τα προβλήματα επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι εξαιτίας της ασυνέπειας των ασφαλιστικών φορέων (ΟΓΑ και ΙΚΑ) που οφείλουν 240.000 ευρώ.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Ιδρύματος κ. Γιάννη Ζαβαλιάγκο, που συμπληρώνει 12ετή θητεία στη συγκεκριμένη θέση, εάν καταβληθούν τα οφειλόμενα, δεν θα υπάρχει πρόβλημα με τις αποδοχές των εργαζομένων και τις απαιτήσεις προμηθευτών.

Ο πρόεδρος, που όπως είπε, πήρε δανεικά 14.000 ευρώ από γνωστό του για να δώσει έναντι στους εργαζόμενους, ανέφερε πως οι δαπάνες μισθοδοσίας των 58 εργαζομένων ανέρχονται σε 100.000 ευρώ το μήνα μαζί με τις ασφαλιστικές εισφορές (60.000 ευρώ οι μισθοί και 39.000 οι εισφορές) και πως παρά την κρίση, το επίπεδο υπηρεσιών προς τους φιλοξενούμενους παραμένει σταθερά υψηλό.

Διευκρινίζοντας πως οι ασφαλιστικές εισφορές έχουν καταβληθεί και για τον Ιανουάριο, ο πρόεδρος τόνισε πως αν τα Ταμεία απέδιδαν τις οφειλόμενες εισφορές τους προς το Ίδρυμα, θα καλύπτονταν μέχρι τελευταίο ευρώ οι απαιτήσεις των εργαζομένων.

Ακίνητη περιουσία 12 εκ. ευρώ

Εκτός από τις κτιριακές εγκαταστάσεις (ξενώνες, εργαστήρια, γραφεία διοίκησης κ.ά.) που διαθέτει το ίδρυμα σε έκταση 4,5 στρεμμάτων στη συνοικία της Αγ. Παρασκευής Βόλου, διαθέτει ακίνητα σε άλλα σημεία του Βόλου, αλλά και άλλων περιοχών, συνολικής αξίας 12.000.000 ευρώ.

Σύμφωνα με τον κ. Ζαβαλιάγκο, το Ίδρυμα δεν μπορεί να προχωρήσει σε εκποίηση της ακίνητης περιουσίας του, αφενός διότι δεν υπάρχει ζήτηση λόγω της κρίσης και αφετέρου διότι το υπουργείο Οικονομικών (Διεύθυνση Εθνικών Κληροδοτημάτων) δεν επιτρέπει την πώληση ακινήτου σε οποιαδήποτε τιμή, παρά μόνο σε μεγαλύτερη κατά 30% της αντικειμενικής του αξίας. Αντίστοιχες προϋποθέσεις υπάρχουν και στα μισθώματα (περίπου 6% της αντικειμενικής αξίας) και ήδη είναι απαιτητά από το Ίδρυμα 45.000 ευρώ περίπου από απλήρωτα μισθώματα επαγγελματικής στέγης.

Τέλος, ο Πρόεδρος απέκλεισε κατηγορηματικά το ενδεχόμενο να μπει «λουκέτο» στο Ίδρυμα.

Το προσωπικό

Κοινές προσπάθειες με τη διοίκηση για την πληρωμή τους, καταβάλλουν και οι 58 εργαζόμενοι/ες στο Γηροκομείο.

Η κοινωνική λειτουργός κ. Κωνσταντίνα Τσικερδή επισήμανε ότι το Γηροκομείο Βόλου είναι πρότυπο και ότι οι εργαζόμενοι δεν κάνουν εκπτώσεις στην προσφορά τους, επειδή είναι απλήρωτοι. «Δε ζητάμε ελεημοσύνη, αλλά τα χρήματα για τα οποία έχουμε δουλέψει», τόνισε.

Η κ. Σταματία Πατσή, επίσης κοινωνική λειτουργός, τόνισε ότι οι εργαζόμενοι εξακολουθούν να φροντίζουν τους ηλικιωμένους με μεράκι, όπως πάντα και ζήτησε τη συμπαράσταση του υπουργείου και της τοπικής κοινωνίας.

Η κ. Δέσποινα Μπουντούρη ανέγνωσε επιστολή του προσωπικού του Ιδρύματος, σύμφωνα με την οποία, η οικονομική κρίση έφτασε το προσωπικό σε οριακό σημείο και ζητεί τη στήριξη όλων, προκειμένου να μπορέσουν να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους.

Την ευαισθητοποίηση της Πολιτείας και των φορέων, ώστε οι εργαζόμενοι να μη χάσουν το δικαίωμα να ζουν αξιοπρεπώς ζήτησε η κ. Λουίζα Διαμαντοπούλου ενώ και η κ. Θάλεια Αμπολιαστή με 20ετή προσφορά στο Ίδρυμα, ζήτησε από τους αρμόδιους φορείς να πράξουν το καθήκον τους.

«Δεν έχω χρήματα να πάω στο γιατρό»

Η οικονομική ασφυξία, φτάνει στα όριά τους και φιλοξενούμενους όπως μια ηλικιωμένη κυρία με απώλεια όρασης από το ένα μάτι και πρόβλημα στο δεύτερο. «Από τις περικοπές στις συντάξεις, μου έχει απομείνει σύνταξη 400-450 ευρώ που τη δίνω στο Γηροκομείο. Δεν μου μένει ούτε ένα ευρώ. Θέλω να πάω στην Αθήνα σε καθηγητή οφθαλμίατρο για να μην χάσω τελείως την όρασή μου και δεν έχω χρήματα. Τι θα κάνω;» διερωτήθηκε με τον πρόεδρο να δεσμεύεται πως θα βρεθεί λύση για να μεταβεί στο γιατρό της.