Από τις λιγοστές οργανωμένες μονάδες πανελλαδικά, δρουν καθημερινά στο Βόλο

 

Ζούνε καθημερινά με την αδρεναλίνη να κτυπάει «κόκκινο». Απολαμβάνουν όμως την «άγρια ομορφιά» – όπως την χαρακτηρίζουν – της δουλειάς τους. Οι τρεις άνδρες της Ομάδας Μοτοσικλετών του ΕΚΑΒ βρίσκονται σε συνεχή δράση και αποστολή τους είναι η άμεση επέμβαση – με την κυριολεξία του όρου – για τη σωτηρία ανθρώπων.

Ο γιατρός Κώστας Σταμνάς, επικεφαλής της ομάδας, και οι δύο διασώστες Νίκος Ρουσόπουλος και Νεκτάριος Επταμηνιτάκης βρίσκονται σε διαρκή ετοιμότητα και καταγράφουν περιπολίες και χιλιόμετρα με τις μηχανές μεγάλου κυβισμού στο Βόλο και την ευρύτερη περιοχή του. Διαθέτουν εκπαίδευση, αλλά και πολύ μεράκι γι’ αυτό που κάνουν. Δεν είναι απλά μία εργασία, αλλά λειτούργημα.

 

Ρεπορτάζ: ΤΟΥΛΑ ΚΕΚΑΤΟΥ

 

Φωτό: ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΙΑΝΝΑΡΟΣ

 

Οι «μηχανόβιοι» του ΕΚΑΒ εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 1996, στην Αθήνα. Μέχρι το 2000, το πρόγραμμα λειτούργησε πιλοτικά. Την τριετία που ακολούθησε δημιουργήθηκαν τομείς ευθύνης. Η λειτουργία του ΕΚΑΒ, σε αυτή τη μορφή επέμβασης, θεωρήθηκε επιτυχημένη.

Την εμφάνισή τους έκαναν στο Βόλο το 2003, στο πλαίσιο προετοιμασίας του ΕΚΑΒ για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η σύσταση θεωρήθηκε επιτυχημένη. Έτσι και παρέμεινε αυτή η μορφή άμεσης επέμβασης.

Σήμερα οι «μηχανόβιοι» του ΕΚΑΒ στο Βόλο αποτελούν μία δεμένη – στην κυριολεξία – ομάδα. Υπάρχει μεταξύ τους χημεία και αυτή φαίνεται στην καθημερινότητά τους. Στη δουλειά τους.

Τομέας ευθύνης τους αποτελεί όλη η πόλη του Βόλου με τη νέα της φυσικά μορφή. Η επέμβασή τους όμως επεκτείνεται, εφ’ όσον υπάρχει ανάγκη, εκτός Βόλου, προς το Πήλιο ή τον Αλμυρό.

Κυκλοφορούν με δύο μηχανές μεγάλου κυβισμού. Αποφάσισαν να ενταχθούν στην ομάδα, επειδή αγαπούν τις μηχανές, αλλά και τη δουλειά τους. Βασικό τους μέλημα είναι η προσφορά στο συνάνθρωπο. Έχουν εκπαιδευτεί. Και για τα δύο. Όσον αφορά στις μηχανές, όπως λένε, έχουν ανάλογη εκπαίδευση με τους οδηγούς-αστυνομικούς της ομάδας «Δίας». Η εκπαίδευσή τους έγινε στη σχολή της Αστυνομίας.

Η μηχανή είναι πάντα σε ετοιμότητα. Όπως και ο ιατρικός εξοπλισμός που διαθέτει. Όπως εξηγεί ο γιατρός της ομάδας, στη μηχανή υπάρχει ένα μίνι φορητό ιατρείο με απεινιδωτή ημιαυτόματο, σετ διασωλήνωσης, αερονάρθηκες, όλα τα φάρμακα, ενώ σε ό,τι αφορά το τραύμα όσα κρίνονται απαραίτητα για τις πρώτες, άμεσες βοήθειες και αυχενικό κολλάρο. Όλος ο ιατρικός εξοπλισμός υπάρχει σε τρεις βαλίτσες, σε ειδικές θήκες στις μηχανές.

Συναντήσαμε τους άντρες της ομάδας «Μηχανών του ΕΚΑΒ», οι οποίοι – μεταξύ άλλων – περιγράφουν την καθημερινότητά τους στην εργασία τους.

Η μέρα για αυτούς αρχίζει στις 7 το πρωί. Η πρώτη κίνηση είναι ο έλεγχος του εξοπλισμού. Αν δηλαδή, όπως εξηγεί ο γιατρός, υπάρχουν όλα τα απαραίτητα σε κάθε βαλιτσάκι ή υπάρχουν ελλείψεις. Οι ελλείψεις λοιπόν σε φάρμακα ή άλλο υλικό συμπληρώνονται και σε αυτό τον τομέα υπάρχει πλήρης ετοιμότητα.

Στη συνέχεια κατεβαίνουν στο κέντρο της πόλης. Κινούνται σε κεντρικά σημεία ελέγχοντας τον τομέα ευθύνης τους ή παραμένουν σε κάποιες περιοχές υπακούοντας στις εντολές του Κέντρου Επιχειρήσεων του ΕΚΑΒ. «Κινούμαστε, όπως η ομάδα Δίας» αναφέρουν. «Έχουμε δηλαδή μία εικόνα της πόλης καθημερινά και καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας».

Επεμβαίνουν σε σοβαρά καρδιολογικά περιστατικά, σοβαρά τροχαία ατυχήματα, εργατικά ατυχήματα, ενώ παράλληλα συνδράμουν και τα ασθενοφόρα σε σοβαρά και μεγάλα περιστατικά.

Οι «μηχανόβιοι» του ΕΚΑΒ γίνονται, όταν αυτό κριθεί αναγκαίο, προπομπός ασθενοφόρων σε σοβαρά περιστατικά για να τους «ανοίξουν» το δρόμο προς το Νοσοκομείο. Στην καθημερινή τους βάρδια καλούνται να αντιμετωπίσουν δύο ή τρία κατά μέσο περιστατικά την ημέρα. Μπορεί όμως και κανένα. Το ωράριό τους, σύμφωνα με τη νομοθεσία, είναι έξι ώρες. Οι τρεις τους, εθελοντικά, εργάζονται οκτάωρο. «Το εξάωρο δεν καλύπτει τις ανάγκες της πόλης. Και μόνο του ελέγχου» λένε. Δεν ζητούν υπερωριακή εργασία και ο μισθός τους κυμαίνεται στα 1.100 ευρώ.

Οι δύο διασώστες ξεκαθαρίζουν πρώτα απ’ όλα πως η παρουσία του γιατρού στην ομάδα δίνει αυτοπεποίθηση, σιγουριά και αίσθημα ασφάλειας πως αυτό που κάνουν είναι το σωστό. Έχουν εργαστεί και σε πλήρωμα ασθενοφόρου. Η αίσθηση όμως της μηχανής, της ταχύτητας είναι μοναδική. Σε 13 βάρδιες του μήνα οι δύο διασώστες κ.κ. Ρουσόπουλος και Επταμηνιτάκης, εργάζονται με τον γιατρό του ΕΚΑΒ κ. Σταμνά. Τις υπόλοιπες βάρδιες του μήνα μοιράζονται και σε άλλες βάρδιες για να καλύψουν τις ανάγκες της υπηρεσίας. «Είμαστε παντός καιρού» λένε χαμογελώντας.

 

Πρώτοι στο αεροπορικό

δυστύχημα στο Γραμματικό

Οι κ.κ. Ρουσόπουλος και Επταμηνιτάκης είναι από τους πρώτους διασώστες που είχαν φτάσει στο φοβερό εκείνο αεροπορικό δυστύχημα με το αεροπλάνο των κυπριακών αερογραμμών «Ήλιος» στο Γραμματικό Αττικής. Ήταν μία συγκλονιστική εμπειρία, που ποτέ δεν θα ξεχάσουν. Όπως αναφέρουν, οι εικόνες που αντίκρισαν δεν θα φύγουν ποτέ από τη μνήμη τους. Σε τέτοια περιστατικά ο άνθρωπος συνειδητοποιεί πόσο αδύναμος απέναντι στη μοίρα του είναι. Συγκλονιστικότερη για τους δύο «εκαβίτες» η εικόνα των παιδιών….

Η δεύτερη συγκλονιστική εμπειρία που έζησαν σε αποστολές του ΕΚΑΒ ήταν οι φωτιές στην Πελοπόννησο το 2007. «Δυστυχώς, λένε, είμαστε εμείς που μεταφέραμε καμένους ανθρώπους» και η λύπη σκιάζει αμέσως τα πρόσωπά τους.

Οι δύο «εκαβίτες» φαίνονται δυνατοί άνθρωποι. Οι εμπειρίες που έζησαν τα οκτώ περίπου χρόνια που υπηρετούν στον τομέα αυτό τους έκαναν δυνατότερους.

 

Πανθεσσαλικό – Κασσαβέτη

σε τέσσερα λεπτά!!!

Η πρόσφατη συγκλονιστική εμπειρία τους, όπως αναφέρουν, ήταν στο Βόλο. Κλήθηκαν να βοηθήσουν ένα 19χρονο παιδί, που είχε υποστεί ανακοπή, ενώ βρισκόταν στο σπίτι του, στην περιοχή της Κασσαβέτη. «Τη διαδρομή Πανθεσσαλικό – Κασσαβέτη την κάναμε μέσα σε τέσσερα λεπτά. Όταν το κέντρο του δίνει σήμα για τέτοιο περιστατικό, η μόνη σκέψη που κυριαρχεί είναι να φτάσουμε το δυνατόν γρηγορότερα στο σημείο. Άλλωστε τα πρώτα λεπτά είναι τα πλέον κρίσιμα σε κάθε περιστατικό». Οι άντρες της ομάδας έφτασαν μέσα σε τέσσερα λεπτά στο σπίτι του άτυχου παιδιού, όμως η μοίρα είχε παίξει ήδη το δικό της παιχνίδι.

Η στενοχώρια και η απογοήτευση όταν χάνεις έναν άνθρωπο κυριεύει τους διασώστες του ΕΚΑΒ. Κλαίνε, λυπούνται, χαίρονται. Νιώθουν τον πόνο των ανθρώπων που χάνουν προσφιλή τους πρόσωπα. Το συναίσθημα είναι σαν… ασανσέρ.

«Ο εφιάλτης μας είναι ο χρόνος. Αυτόν πρέπει να αντιμετωπίσουμε. Αυτό δεν το ξεχνάμε ούτε λεπτό. Το μεγάλο στοίχημα σε κάθε περιστατικό είναι αυτό. Να φτάσουμε όσο το δυνατόν συντομότερα…» λένε και οι τρεις τους.

Άλλωστε η ομάδα μηχανών του ΕΚΑΒ δημιουργήθηκε και διατηρείται με αυτό το σκεπτικό: Την ταχύτερη μετάβαση διασωστών σε κρίσιμα περιστατικά.

 

Τον γύρισαν πίσω στη ζωή…

Ο γιατρός κ. Σταμνάς αναφέρει μία δική του, σημαντική, εμπειρία. Τη σωτηρία ενός ανθρώπου, νεαρής σχετικά ηλικίας, ο οποίος υπέστη ανακοπή. Είχε μείνει για μερικά λεπτά νεκρός. Επανήλθε όμως με ανάνηψη, αφού ο γιατρός είχε φτάσει έγκαιρα και στα πρώτα καθοριστικά λεπτά. «Ο άνθρωπος αυτός σώθηκε. Η δική μου χαρά ήταν μεγάλη. Επανήλθε στη ζωή μετά από ένα πολύ σοβαρό καρδιακό επεισόδιο. Έκτοτε έχουμε κρατήσει επικοινωνία. Μου τηλεφωνεί συχνά, μου λέει πώς είναι και με ευχαριστεί που του έσωσα τη ζωή…» αναφέρει ο κ. Σταμνάς. «Εμείς δουλεύουμε για αυτό. Να σώσουμε ζωές. Είναι η δουλειά μας…» προσθέτει.

Ένα ακόμη πρόσφατο περιστατικό, πολύ κρίσιμο, είναι ο τραυματισμός σε τροχαίο ατύχημα δύο νεαρών στα Λεχώνια. Ο ένας από τους δύο είναι σε πολύ σοβαρή κατάσταση.

Ο κ. Σταμνάς είναι ο ένας και μοναδικός γιατρός του ΕΚΑΒ. Καλύπτει τη μία και μοναδική οργανική θέση που προβλέπεται στο οργανόγραμμα του ΕΚΑΒ Μαγνησίας. Βρίσκεται στις επάλξεις σχεδόν 24 ώρες το 24ωρο, 365 μέρες το χρόνο.

Τόσο ο ίδιος, όσο και οι συνεργάτες του υποστηρίζουν πως είναι αναγκαίο να δημιουργηθεί και μία δεύτερη μονάδα.

 

Μόνο σε Βόλο-Λάρισα

Η ομάδα δικυκλιστών του ΕΚΑΒ δούλευε οργανωμένα με γιατρούς στην Αθήνα μέχρι το 2009. Από τότε δουλεύει χωρίς γιατρό, καθώς έκτοτε δεν ανανεώθηκαν οι συμβάσεις των 15 γιατρών. Οι εκαβίτες δικυκλιστές κατεβαίνουν μόνοι τους στα περιστατικά. «Δεν είναι το ίδιο όμως, όπως το να διαθέτει γιατρό η ομάδα. Σίγουρα κάποιο λάθος, κάποια στιγμή θα γίνει. Και αυτό θα δυσφημίσει όλους. Ξέρετε καλύτερα από μας, πως αν γίνει ένα λάθος από κάποιους στην Αθήνα, τη δυσφήμηση και το αρνητικό σχόλιο παίρνουν όλοι του ίδιου κλάδου, σε όλη την Ελλάδα» αναφέρουν οι εκαβίτες. «Χωρίς την παρουσία γιατρού το επίπεδο παροχής υπηρεσίας είναι πολύ χαμηλότερο. Εμείς, ευτυχώς, στο Βόλο, όπως και στη Λάρισα, κρατάμε καλά την ομάδα. Όσο έμπειρος και να είναι ο διασώστης σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να συγκριθεί με το γιατρό» τονίζουν.

 

Το κράνος σώζει…

Η δική τους καθημερινή εμπειρία, τους οδηγεί σε πολλά συμπεράσματα και διαπιστώσεις. «Το μήνυμα που μεταφέρουμε είναι κυρίως στους δικυκλιστές. Να φορούν κράνος. Πολλές φορές κάνουμε τους τροχονόμους. Σταματάμε οδηγούς δικύκλων και τους υποχρεώνουμε να φορέσουν κράνος…».