Παλαιά βιβλία που εκδίδονται, πλέον, αναστατικά, χάρη στο μεράκι ενός Βολιώτη εκδότη, του Χρήστου Αγιώτη, ο οποίος είναι υπεύθυνος των εκδόσεων «Ήβη» και διατηρούν την τυπογραφική μορφή που είχαν όταν πρωτοκυκλοφόρησαν, μεταφέρουν τους σύγχρονους αναγνώστες στον Βόλο της εποχής του Μεσοπολέμου. Η αγάπη του Χρήστου Αγιώτη για την τοπική Ιστορία μετουσιώθηκε σε μία εκδοτική προσπάθεια, που επαναφέρει στην επιφάνεια τη σπουδαία παρακαταθήκη που άφησαν Βολιώτες συγγραφείς πριν από πολλές δεκαετίες.
Η αρχή έγινε το 2014. «Το πρώτο μας βιβλίο ήταν το «Ο Βόλος και το Πήλιο – τόμος Α’». Φωτοαναστατική έκδοση από ένα βιβλίο του 1955, που περιελάμβανε την ιστορία της πόλης μας», είπε ο κ. Αγιώτης, ο οποίος στη συνέχεια αναφέρθηκε στην ιδιαιτερότητα της συγκεκριμένης έκδοσης: «Εκείνο που προκαλεί εντύπωση είναι το γεγονός ότι δεν προέκυψε ποτέ δεύτερος τόμος. Την ώρα που θα έμπαινε στο τυπογραφείο, ο Βόλος επλήγη από τους σεισμούς και καθυστέρησε πολύ. Λόγω της άσχημης οικονομικής συγκυρίας, αλλά και της τεράστιας αναστάτωσης στην πόλη έκανε τέσσερα χρόνια να τυπωθεί. Ήταν συλλογικό έργο από μία ομάδα καθηγητών Γυμνασίου. Το μόνο που γνωρίζουμε σήμερα είναι το όνομα του επιμελητή του βιβλίου, ο οποίος λεγόταν Ιωάννης Κων. Παπαϊωάννου και το 1959 ήταν ο τότε επιθεωρητής της Α’ εκπαιδευτικής περιφέρειας Μαγνησίας. Το εξώφυλλο φιλοτέχνησε ο Θεσσαλός. Εκπληκτικό για την εποχή του, αλλά και για την ιστορία της πόλης από άποψη εικαστικού περιεχομένου, με πολλές παλιές φωτογραφίες».
Έκτοτε μεσολάβησαν κι άλλα βιβλία, οκτώ για την ακρίβεια, με τον κ. Αγιώτη να λέει: «Ακολούθησαν «Τα χρονικά του Βόλου», που έγραψε ο Άθως Τριγκώνης το 1936 και δύο βιβλία του αρχαιολόγου Νίκου Παπαζατζή. «Τα λείψανα και η ιστορία των αρχαίων πόλεων του Βόλου», με πρώτη έκδοση το 1937, ενώ το ίδιο βιβλίο πιο εκλαϊκευμένο κυκλοφόρησε το 1946 και είχε τίτλο: «Η περιοχή του Βόλου από άποψη ιστορική και αρχαιολογική». Ένα άλλο σημαντικό βιβλίο που εκδόσαμε φωτοαναστατικά ήταν «Τα μανιτάρια του Πηλίου». Πρόκειται για την πρώτη μυκητολογική μελέτη που έγινε στο Πήλιο από τον Χαράλαμπο Διαπούλη. Το 1936, όταν ήταν ακόμη βοηθός καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, είχε έρθει με άλλους δύο συναδέλφους του. Κάθισαν τότε 20 περίπου ημέρες και προχώρησαν στην ταυτοποίηση 30 περίπου ειδών μανιταριών. Η μελέτη που έγραψε το 1936, τρία χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε στο δελτίο Φυσικών Επιστημών, που ήταν ένα περιοδικό για την πανίδα του τόπου μας. Πήρα αυτή τη μελέτη, την οποία βρήκα σε ένα παλαιοβιβλιοπωλείο και με την άδεια του γιου του, Αριστείδη Διαπούλη, που είναι ένας από τους σημαντικότερους θαλάσσιους βιολόγους στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, ανανεώσαμε εκείνη τη δουλειά».
Στη συνέχεια ο Βολιώτης εκδότης μίλησε για τη διαδικασία που ακολουθεί κάθε φορά: «Πρώτα ξεκινάει η αναζήτηση του βιβλίου. Είτε σε ιδιωτικές βιβλιοθήκες συλλεκτών, είτε σε παλαιοβιβλιοπωλεία, από τα οποία τα περισσότερα βρίσκονται στην Αθήνα. Άξονας των εκδόσεων «Ήβη» είναι η ιστορία και η λαογραφία. Ξεκινήσαμε με ιστορία. Κοίταξα να βρω προσιτά βιβλία για να τα διαβάζουν όλοι. Ήθελα βιβλίο όχι σε καθαρεύουσα και βατά στη γλώσσα. Σιγά σιγά αυξάνοντας το αναγνωστικό κοινό των εκδόσεών μας, θα προχωρήσουμε και σε άλλα βιβλία. Έπειτα τι κάνουμε; Παίρνουμε ένα παλιό βιβλίο και σκανάρεται σελίδα-σελίδα. Ενδεικτικά μπορώ να πω ότι οι 100 σελίδες από ένα βιβλίο σε μέτρια κατάσταση, μας παίρνουν τρεις με τέσσερις μήνες. Καθαρίζεται, αν τυχόν βρεθούν κάποια τυπογραφικά λάθη διορθώνονται και από εκεί και πέρα κάποιες λεπτομέρειες όπως η επιλογή του χαρτιού ή η εκτύπωση του εξωφύλλου ποικίλλουν από τη δική μας διάθεση. Προσπαθώ όμως να το φέρω όσο το δυνατόν πιο κοντά στο πρωτότυπο. Δεν είναι πάντα εύκολο, γιατί πολλές ποικιλίες χαρτιών έχουν πια εξαφανιστεί. Γι’ αυτό οι εκδόσεις «Ήβη» που είναι ψηφιακές, έχουν μεν τη δυνατότητα να παράγουν μικρά τιράζ, αλλά από την άλλη δεν έχουν την τυπογραφική απόδοση των παλαιών χρόνων. Γι’ αυτό επιλέγουμε τη φωτοαναστατική έκδοση για να δίνουμε τον χαρακτήρα που είχαν τότε όλα αυτά τα βιβλία».
Όσο για το εάν η ανταπόκριση του κοινού έχει δικαιώσει την προσπάθεια του Χρήστου Αγιώτη ο ίδιος εξομολογήθηκε: «Κύριος στόχος είναι να δημιουργήσουμε μία μεγάλη βιβλιοθήκη με τοπικά βιβλία που να ικανοποιούν όλα τα γούστα. Να την εμπλουτίσουμε ακόμη με μυθιστορήματα που έχουν γραφεί π.χ. για το Πήλιο ή τον Βόλο. Υπάρχουν και τέτοια βιβλία, αν και δυσεύρετα. Ο Βόλος πάντοτε είχε να επιδείξει μεγάλη βιβλιοπαραγωγή, την οποία σιγά-σιγά αισιοδοξώ πως θα αναδείξουμε στις νεότερες γενιές».