Μία 24χρονη Βολιώτισσα ετοιμάζει τις βαλίτσες της για τη Μασαχουσέτη των ΗΠΑ, για να κάνει πραγματικότητα το… αμερικάνικο όνειρο για μεταπτυχιακές σπουδές στο Χάρβαρντ μετά από την πλήρη υποτροφία που της χορήγησε το φημισμένο Πανεπιστήμιο. Ο λόγος για τη Χαρά Ποδηματά, απόφοιτο του Τμήματος Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Μηχανικών Υπολογιστών στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, η οποία τον προσεχή Αύγουστο θα αναχωρήσει για την Αμερική, για να κάνει το μεταπτυχιακό και το διδακτορικό της.
Η διαδικασία των αιτήσεων για τα αμερικανικά πανεπιστήμια ξεκινάει τον Δεκέμβριο του προηγούμενου χρόνου. Η Χαρά Ποδηματά υπέβαλε αίτηση, καταθέτοντας μία σειρά δικαιολογητικών που ζητάει το Χάρβαρντ και έμαθε ότι έγινε δεκτή τον περασμένο Φεβρουάριο. «Με προσέγγισε μία Κινέζα καθηγήτρια, η οποία έκανε διδακτορικό στις ΗΠΑ και πλέον διδάσκει εκεί και μου πήρε συνέντευξη, εφόσον στην αίτηση είχα αναφέρει πως θα συνεργαστώ μαζί της. Είναι πολυπολιτισμικό το γκρουπ, στο οποίο πηγαίνω», είπε η νεαρή Βολιώτισσα που πρόσθεσε: «Όταν ανακοινώνονται τα αποτελέσματα, ο κάθε καθηγητής και κατ’ επέκταση το Πανεπιστήμιο ενημερώνουν και πώς θα μοιραστούν οι υποτροφίες. Σε μικρότερο ποσοστό από αυτούς που γίνονται δεκτοί, δίνουν πλήρη υποτροφία. Πέρα από τη φοίτηση, αφού εκεί θα κάνω μεταπτυχιακό και διδακτορικό, θα μας δίνουν και μισθό κάθε μήνα, αφού θα πληρωνόμαστε ως ερευνητικό προσωπικό. Το αντικείμενο του μεταπτυχιακού θα είναι «Αλγοριθμική θεωρία παιγνίων και μηχανιστική εκμάθηση». Πρόκειται για δύο πολύ καινούριοι τομείς, αλλά με μεγάλες προοπτικές».
Για την επόμενη πενταετία η Χαρά Ποδηματά θα βρίσκεται στο Καίμπριτζ της Μασαχουσέτης, όπου έχει έδρα το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, με την ίδια να μην κρύβει τα συναισθήματα χαράς που είδε ένα όνειρο ζωής να πραγματοποιείται: «Για να πω την αλήθεια, στεναχωριέμαι αρκετά που θα φύγω από την Ελλάδα. Έχω και μία αγωνία να δω πώς θα είναι εκεί τα πράγματα. Διαφορετικός τρόπος ζωής, άλλη κουλτούρα. Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη. Βέβαια, εάν μου έλεγες πριν από 5-6 χρόνια ότι μόλις τελειώσω το Πολυτεχνείο, θα πάρω πλήρη υποτροφία για το Χάρβαρντ για τα επόμενα πέντε χρόνια της ζωής μου, θα σε έβγαζα τρελό. Υπάρχουν πολλά παιδιά σαν εμένα. Διαβάζουν συνέχεια από μικρή ηλικία. Εγώ έτυχε να είμαι και κάπως τυχερή. Χαρακτηριστικά στο γκρουπ που ήμασταν, κάναμε αιτήσεις εννέα άτομα και οι επτά πήγαν στα τοπ πανεπιστήμια και οι άλλοι δύο σε εξίσου καλά ακαδημαϊκά ιδρύματα, που ούτε καν μπορείς να το διανοηθείς ότι κάποια στιγμή θα σε πάρουν εκεί. Στο Χάρβαρντ, στο γκρουπ με επιλέχθηκα, πήραν εννιά ανθρώπους απ’ όλον τον κόσμο. Οι τέσσερις ήμασταν από το ίδιο τμήμα στο Πολυτεχνείο. Οι τρεις από το Μετσόβιο και ο τέταρτος από την Πληροφορική Αθηνών».
Σχετικά με το αν φανταζόταν τέτοια εξέλιξη, επισήμανε: «Σε κανέναν δεν χαρίζεται τίποτα. Εγώ το παραδέχομαι. Διαβάζω από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Και όταν στην 3η λυκείου είχα μία καλή απόδοση και είχα τότε και πάλι την ευκαιρία να μιλήσω δημοσίως., δεν μπορώ τα παιδιά που λένε ότι δεν στερούμαστε τίποτα. Στερήθηκα πράγματα, οπότε όπως κάθε παιδί που διαβάζει πολύ, έχει ένα όνειρο. Για μένα πραγματοποιήθηκε ένα όνειρο.
Συνέχισα σ’ αυτό το ρυθμό και στο Πολυτεχνείο. Βέβαια κάποια στιγμή στο 3ο έτος ένιωσα ότι κουράστηκα και ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό. Έτσι ασχολήθηκα πολύ με τη θεατρική ομάδα του Πολυτεχνείου. Εκείνο το διάστημα έπεσαν οι επιδόσεις μου, και για να καταφέρω να ανακάμψω, έπρεπε στις επόμενες εξεταστικές να δίνω 10 και 12 μαθήματα. Τότε ήταν η μοναδική φορά που ξέφυγα και είναι καλό να ξεφεύγεις, έπεσαν αρκετά οι επιδόσεις, αλλά επειδή ήθελα να ανακάμψω, είχα το πείσμα και τη θέληση να το πετύχω».
Στη συνέχεια μίλησε για την στήριξη που είχε από την οικογένειά της: «Έχω την τύχη να προέρχομαι από γονείς μαθηματικούς. Εκείνοι με προετοίμασαν για τις πανελλήνιες, αλλά κοντά τους πήρα εξαιρετικές βάσεις κι ας ήμουν παιδί των δημόσιων σχολείων. Αυτή η διάδραση με την οικογένεια με βοήθησε πολύ, ειδικά στο να προσπαθώ συνέχεια και να καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια. Επίσης ήταν πολλοί υποστηρικτικοί και στη διαδικασία των αιτήσεων, που είναι ιδιαίτερα επίπονη για ένα παιδί. Πόσο μάλιστα για το Χάρβαρντ, που έχεις να συναγωνιστείς τους καλύτερους κόσμου».
Όσο για το γεγονός ότι τα καλύτερα μυαλά φεύγουν στο εξωτερικό, η 24χρονη φοιτήτρια σχολίασε: «Το συγκεκριμένο ζήτημα πρέπει να το κοιτάζουμε από διαφορετική όψη. Να δούμε ότι αυτά τα λαμπρά μυαλά, οι καλοί ερευνητές, προέρχονται από κάπου που η Ελλάδα σνομπάρει αρκετά τα τελευταία χρόνια: τα δημόσια πανεπιστήμια. Κάτι που κατ’ εξοχήν έχει απαξιωθεί στην Ελλάδα, όχι μόνο από εμάς που φοιτούμε και δεν αναγνωρίζουμε το έργο που επιτελείται, αλλά κυρίως από την πολιτική ηγεσία και τις κοινωνικές τάξεις της χώρας. Τα δημόσιο πανεπιστήμια απαξιώνονται, αλλά πρέπει να δοθούν περισσότερες ευκαιρίες στα δημόσια ιδρύματα της Ελλάδας. Μόνο έτσι θα μείνουν και περισσότεροι επιστήμονες εδώ».