Τώρα θα μου πεις, τι είδους ερώτηση είναι αυτή, ρε φίλε;
“Τα πάντα όλα “φυσικά, είναι εποχές αυτές για να γινόμαστε δύσκολοι κι επιλεκτικοί;
Κι όμως, ίσως ακριβώς επειδή οι εποχές είναι δύσκολες, έχει έρθει η ώρα όπου πρέπει επιτέλους να επιλέξουμε.
Δεν το λέω με κανένα ίχνος ή διάθεση “υπεροψίας” ή “ελιτισμού” αλλά διατυπώνω απλά τους προβληματισμούς μου σαν επαγγελματίας του χώρου.
Θέλουμε το Πήλιο να γίνει συνέχεια της Παραλίας Κατερίνης ή να ακολουθήσει το παράδειγμα της Τοσκάνης; Θέλουμε να μιμηθεί το πρώτο “πόδι” της Χαλκιδικής ή να γίνει μια Άνδρος ή μια Κρήτη;
Η απάντηση μου είναι… τίποτε από όλα αυτά, το ασύγκριτο Μαγικό Βουνό είναι και πρέπει να παραμείνει “Πήλιο” και να προβληθεί ως τέτοιο.
Ένας ενιαίος (και απόλυτος) προορισμός με τα εξής συγκριτικά πλεονεκτήματα: Όχι απλά ένα δίπτυχο “Βουνό και Θάλασσα” αλλά ένα “Βουνό-Νησί” με τέσσερις ξεκάθαρες εποχές, παρθένα φύση και δάση, χαράδρες και ρέματα, γαστρονομία, καλντερίμια, απίστευτες (ως επι το πλείστον μικρές) παραλίες, πανάρχαια δέντρα, μυθολογία, ιστορία, εξαιρετική αγροτογεωργική παραγωγή, αρχιτεκτονική, μικρά οικογενειακά ξενοδοχεία και καταλύματα, εκκλησίες, έθιμα και παραδόσεις όχι ενός αλλά εικοσιτεσσάρων χωριών και όλα εντός ενός δίωρου απ’άκρη σ’άκρη του…
Ας ονομάσουμε, για χάρη της συζήτησης, όλα τα παραπάνω: “προϊόν”. Μήπως πρέπει επιτέλους να το αξιολογήσουμε ανάλογα της ποιότητας του πριν αποφασίσουμε πως θα το “αξιοποιήσουμε”;
Μήπως πρέπει να αφήσουμε το ίδιο το προϊόν να μας πει που έχει απήχηση και πιθανό πελατολόγιο, αντί να επιλέγουμε να το απαξιώνουμε για μερικά γρήγορα και εύκολα ευρώ;
Μήπως δεν είναι φρόνιμο και λογικό τελικά να παίρνουμε μια Bentley για να οργώσουμε ένα χωράφι με πατάτες; Μήπως, έχοντας μάθει από τα σφάλματα των άλλων είναι καιρός να μάθουμε κι από όσα κάνουνε σωστά;
Υπάρχει κάποια λογική στη πρόσφατη στόχευση σε πιθανές πλησίες αγορές με οδική πρόσβαση. Άλλωστε το αεροδρόμιο μας μαζεύει περισσότερους θάμνους και σκόνη απ’ ότι επιβάτες. Είναι και πιο “εύκολοι”, με λιγότερες απαιτήσεις, θέλουν ήλιο-θάλασσα και το δωμάτιο με Ε30. Έτσι δε χρειάζεται να ξεβολευτεί κανείς από τους υπεύθυνους για να πληρώσει και να οργανώσει, ας πούμε, την χάραξη, χαρτογράφηση, καθαρισμό και πιστοποίηση μονοπατιών που θα φέρουν τον φυσιολάτρη τουρίστα υψηλού εισοδήματος.
Για όσο θα “μετράμε” την επιτυχία της εκάστοτε τουριστικής περιόδου με βάση “απλά και απλοϊκά” τον αριθμό επισκεπτών και αφίξεων και όχι την κατα- κεφαλή κατανάλωση και ικανοποίηση του επισκέπτη, τότε η επιλογή “Ανατολική αγορά” φαντάζει εύκολη κι απλή.
Το μόνο πρόβλημα; Το “εύκολο” δεν είναι πάντα απαραίτητα και το “σωστό”. Είναι εύκολο να υποτιμήσεις τις παροχές σου-είναι πολύ δύσκολο να τις διατηρήσεις σε αρκετά υψηλά επίπεδα στην μισή τιμή δίχως να χάσεις τον πελάτη που τις επιθυμεί και διατίθεται να τις πληρώσει αναλόγως. Με άλλα λόγια, φτάνουμε σε κάποιο μεταίχμιο στο οποίο πρέπει να αποφασίσουμε ποιον τουρίστα επιθυμούμε και να πράξουμε (ή να μην) αναλόγως.
Είναι αδιανόητο το ότι ζούμε σε τουριστικούς δήμους και δεν έχουμε καταφέρει ακόμη να έχουμε μια κοινή ιστοσελίδα, ένα κοινό àrea branď, να έχουμε φυλλάδια της προκοπής. Που δεν έχουμε δημιουργήσει μια ομάδα διαδικτυακής προβολής και crisis management… ευσεβείς πόθοι, θα μου πεις, εδώ δεν έχουμε ακόμη ομαδικότητα και συλλογική συνείδηση…
Είναι επίσης αδιανόητο το ότι δεν κάνουμε ετησίως (όχι δύο φορές για κάθε σεζόν όπως πρέπει, όχι μια που θα ήταν το ελάχιστο, αλλά ουδέποτε), συνάντηση επαγγελματιών όλου του Δήμου για συζήτηση, απολογισμό και στοχοποίηση του επόμενου έτους.
Είναι, τέλος, αδιανόητο το πως με τέτοιο προϊόν δεν διαθέτουμε ακόνη ένα εξαιρετικό οπτικοακουστικό υλικό το οποίο να κάνει τους πράκτορες στις τουριστικές εκθέσεις να “κοκαλώνουν” μπροστά στις οθόνες παρουσίασης. Ξέρω προορισμούς που έχουν καταφέρει τα διπλάσια από τον δικό μας με το ένα δέκατο των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων.
Ίσως τελικά αυτό να φταίει. Ίσως να φταίει το ότι το Μαγικό Βουνό που δίνει τα πάντα τόσο απλόχερα δεν ζητάει τίποτε για αντάλλαγμα κι έτσι δεν χρειάζεται να κάνουμε και πολλά… κουτσά-στραβά την βγάλαμε και φέτος…
Μόνο που αν πιστεύαμε ποτέ πραγματικά στις άπειρες δυνατότητες του Πηλίου για να γίνει η επιτομή του τετριμμένου “Προορισμός 4 εποχών” δεν θα λέγαμε “Καλό Χειμώνα” στα τέλη Αυγούστου και δεν θα το εννοούσαμε ως ευχή για μια καλή Χειμέρια Νάρκη…
