Ζούμε στο Μαγικό Βουνό. Εκεί όπου ακόμη και η πλούσια γλώσσα μας κοντοστέκεται αμήχανη, ζυγιάζει τις δυνάμεις της, δειλιάζει μπροστά στο μεγαλείο του κι έπειτα τολμά μια ύστατη, μια μάταιη προσπάθεια…
Κι αφού πρώτα αδειάσει όλα τα επίθετα από το φραστικό της οπλοστάσιο, αφού στερεύσει όλα τα επιφωνήματα και τους υπερθετικούς, αφού τοξοβολήσει και το τελευταίο άχρηστο θαυμαστικό από την φαρέτρα της… έπειτα, παύει, σταματά αποκαμωμένη, επιτέλους, να μιλά κι ακούει τον ζωντανό παλμό του.
Η “σιωπή” της φύσης στο καλοκαιρινό Πήλιο ποτέ δεν είναι νεκρή κι απόλυτη. Η γαλήνη εισπνέεται στην μυρωδιά της θερινής καταιγίδας και στο φρεσκοβρεγμένο καστανόχωμα, η ψυχή αφουγκράζεται τα αηδόνια που τραγουδάνε για κάποιον έρωτα με πάθος και τα τριζόνια που προσπαθούν απεγνωσμένα να δροσιστούν “πριονίζοντας” τα πόδια τους.
Ο Αίολος σκορπά τους καταβατικούς του κι αυτοί τρέχουν γελώντας, λευτεριά, σαν ένα τσούρμο άτακτα παιδιά, μέσα στις φυλλωσιές των δέντρων που, ντυμένες σαν κυρίες σε ταινία εποχής, χορεύουν ασταμάτητα ταγκό για να τα αποφύγουν…
Μια απίστευτα γενναιόδωρη Μοίρα, εξάντλησε όλη την φαντασία της στολίζοντας την κορυφή και τις εύφορες καταπράσινες πλαγιές του με όλους τους καρπούς και τα φρούτα της Ελληνικής γης, το πασπάλισε με Κυπαρισσία και πελώρια Πλατάνια κι έπειτα, αφού είχε κλείσει το σεντούκι με τα προικιά της κι ετοιμάστηκε να φύγει για να πάει σ’ άλλα μέρη, γύρισε, το κοίταξε, μαγεύτηκε με το δημιούργημα της κι έκανε την υπέρβαση. Έψαξε, βρήκε στις τσέπες, όχι μια μα δυό θάλασσες και του της χάρισε κι αυτές.
Από τότε, τα κύματα τους έγιναν ο μετρονόμος που μετρά το πέρασμα του καλοκαιριού και η θερινή κατοικία των Ολύμπιων Θεών και των τυχερών θνητών που το ξέρουν, αφού για να φτάσεις εδώ δεν χρειάζεται να ανησυχείς για ναύλους, απαγορευτικά απόπλου κι απεργίες.
Έχει τόσες φανταστικές και πολυποίκιλες παραλίες που δεν ξέρεις πια να πρωτοδιαλέξεις.
Βλέπω και μιλώ καθημερινά με ανθρώπους που κατά την διάρκεια της παραμονής τους εδώ, επιστρέφουν κάθε φορά και με μια καινούρια “πιο αγαπημένη παραλία στον Κόσμο”.
Προσδέσου να σε πάω μια βόλτα-αστραπή στο πιο ωραίο “Λούνα Πάρκ”… Έτοιμοι; Πάμε!
Καμάρι, Κουλούρι, Πετρομέλισσο, Οβριός, Ελίτσα, Ανάληψη, Τούρκου, Παρίσσαινα, Χορευτό, Πλάκα, Αγ. Σαράντα, Μυλοπόταμος, Χορευτό, Άγιοι Σαράντα, Μπάνικας, Πλάκα, Αϊ Γιάννης, Παπα Νερό, Νταμούχαρη, Φακίστρα, Μυλοπόταμος, Λημνιώνας, Λαμπινού, Καλαμάκι, Πλάκε Νεοχωριου, Πανταζή Αμμος, Ποτόκι, Μουρτίτσα, Ποτιστικά, Μελανή, Πάλτση, Μουρτιάς, Λυρή, Θεοτόκος, Κατηγιώργης, Βλαχόρεμα, Βρωμονερι, Καστρί, Πλατανιάς, Μικρό, Χοντρή Άμμος, Βρωμοπήγαδο, Αγία Κυριακή, Νησί Τρικερι….
Στάσου να πάρω μια ανάσα πριν στρίψω για Παγασητικό μεριά και συνεχίζω…
Κότες, “Ααααχ”-Τζάστενη, Μαραθιάς, Μηλίνα, Χόρτο, Πάου, Μπελιάν, Κάλαμο, Λεφόκαστρο, Αμποβός, Λαγούδι, Ράμνος, Μπούφα, Καλά Νερά, Κάτω Γατζέα, Μαλάκι, Πλατανίδια, Ακτή Χατζηβαγγέλη, Καρνάγιο, Σουτραλί, Αγριά και ώπα, χτυπήσαμε τσιμέντο…
Κάθε παραλία κι ένας πανέμορφος στίχος στην ατελείωτη «Καλοκαιρινή Μπαλάντα» που έχει τίτλο:
“Δυο Θαλασσες κι Ένα Βουνό”
Όμως πριν επισκεφτείς το Μαγικό Βουνό για πρώτη φορά πρέπει να γνωρίζεις το εξής…
Στο Πήλιο δεν έρχεσαι για “Διακοπές”.
Έρχεσαι για “Συνέχειες”!
Έρχεσαι για “Συνέχειες”!
Χρήστος Μάρτζος #pouzoumerefile