*Του Μάκη Γ. Μπαλλή, Βουλευτή Μαγνησίας του ΣΥΡΙΖΑ
Το εκλογικό αποτέλεσμα της 20ης Σεπτεμβρίου, είναι προφανές ότι ενόχλησε αρκετούς. Διότι, αντί να υπηρετήσει και να επαληθεύσει, αντίθετα ανέτρεψε σενάρια και επιδιώξεις. Ενόχλησε γιατί δεν επιβεβαίωσε μόνο ότι η κυβέρνηση εξακολουθεί να έχει την εμπιστοσύνη του λαού, αλλά επιβεβαίωσε και το γεγονός ότι το ρήγμα που επέφερε αυτή η κυβέρνηση με την πολιτική της στο αδιάσπαστο μέχρι πρόσφατα μέτωπο της δήθεν μοναδικής νεοφιλελεύθερης αλήθειας υπάρχει και μπορεί να διευρυνθεί. Είναι για τον ίδιο λόγο που ενόχλησε και το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος. Και είναι για τον ίδιο λόγο που ενόχλησαν και οι προγραμματικές δηλώσεις, όπως έδειξαν οι ομιλίες των πολιτικών αρχηγών και των εκπροσώπων των κομμάτων της αντιπολίτευσης στη Βουλή. Διότι, παρά το γεγονός ότι κινούνται αναγκαστικά στο ασφυκτικό πλαίσιο που βάζει η συμφωνία και η υποχρέωση συγκεκριμένων μέτρων, παράλληλα διατηρούν ανοιχτή την προοπτική ΚΑΙ για την υιοθέτηση μέτρων που θα μεροληπτούν προς την αντίθετη από ό,τι μέχρι τώρα κατεύθυνση, αυτή τη φορά υπέρ των αδύναμων κοινωνικών ομάδων αλλά ΚΑΙ για την αμφισβήτηση του πυρήνα των μέχρι τώρα επιλογών. Οτι, δηλαδή, το χρέος είναι βιώσιμο, ότι τα μέτρα είναι η μοναδική αναγκαία συνθήκη για τη σωτηρία της οικονομίας και της χώρας.
Βιάστηκαν πάλι κάποιοι από την αντιπολίτευση, να κατηγορήσουν την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό ότι με τις προγραμματικές δηλώσεις στηρίζονται συντεχνιακά συμφέροντα, ότι στην ουσία έρχεται ένα ακόμη απαράλλαχτο με τα προηγούμενα Μνημόνιο, ότι καταγράφεται υποχώρηση από θέσεις και ότι εντέλει επίκειται η κατάρρευση της αξιοπιστίας της κυβέρνησης. Θα διαψευστούν και πάλι. Για τρίτη φορά μέσα σε λίγους μήνες. Υποστήριζαν ότι είναι θέμα χρόνου η κατάρρευση και η αντικατάςταςη του Αλέξη Τσίπρα από την ηγεσία. Αλλος αποσύρθηκε και επίκειται η αντικατάστασή του. Ελεγαν ότι ο πρωθυπουργός δεν θα μπορέσει να διαχειριστεί ούτε τη διαπραγμάτευση, ούτε το αποτέλεσμά της, οπότε σύντομα θα μας αποχαιρετίσει. Αλλος, πάλι, αποχαιρέτισε την ηγεσία του και ήδη παρέδωσε στον αντικαταστάτη του.
Μας παρότρυναν, κατά τη διαπραγμάτευση, “φέρτε οποιαδήποτε συμφωνία να τελειώνουμε και θα συμφωνήσουμε”, εννοώντας υπογράψτε ό,τι σας ζητήσουν. Και όταν αξιοποιώντας το μεγαλειώδες και περήφανο “όχι” του δημοψηφίσματος πετύχαμε μία συμφωνία που και αναγνωρίζει την ανάγκη ελάφρυνσης του χρέους και εξασφαλίζει τις χρηματοδοτικές ανάγκες της επόμενης τριετίας και διατηρεί τη δυνατότητα αντικατάστασης κάποιων από τα σκληρά, άδικα, υφεσιακά και επώδυνα μέτρα της συμφωνίας, μας κατηγόρησαν ότι υποκύψαμε στις απαιτήσεις των δανειςτών χωρίς προσπάθεια. Ξέχασαν ότι τις μέρες που η κυβέρνηση σήκωνε το βάρος της ευθύνης και της διαπραγμάτευσης, η δική τους προσπάθεια και παρότρυνση εκφραζόταν στα τιτιβίσματα απο το Δελφινάριο, “βάστα γερά Ντάϊσελμπλουμ” και “Σόιμπλε πάρτους τα λεφτά”.
Θα διαψευστούν και πάλι, για έναν απλό λόγο. Δεν μπορούν να αντιληφθούν, είναι έξω από τον πυρήνα της πολιτικής τους σκέψης, ότι το πολιτικό αποτέλεσμα δεν παράγεται σύμφωνα με τις επιθυμίες εκδοτικών συγκροτημάτων και τις πρακτικές δημοσιογραφικής παραχάραξης ή πολιτικής διαστρέβλωσης της λαϊκής βούλησης. Οτι οι ρόλοι και η πολιτική στάση δεν είναι κοστούμι ραμμένο κατά παραγγελία εκείνων που δεν μπορούν να χωνέψουν την ύπαρξη μίας αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα και την Ευρώπη.
Ναι, θα θέλαμε μία διαφορετική συμφωνία που θα μας επέτρεπε σήμερα να δίναμε διαφορερικό περιεχόμενο και στις προγραμματικές δηλώσεις και στην πολιτική μας. Είμαστε όμως περήφανοι γι αυτή τη συμφωνία που πετύχαμε, κάτω από τις συγκεκριμένες συνθήκες πιέσεων και εκβιασμών, κάτω από τις διαρκείς απειλές για Grexit, μέσα από συνεχείς τρικλοποδιές μέσα και έξω από τη χώρα. Οχι μόνο για το περιεχόμενο και των υπολοιπων μερών της συμφωνίας, αλλα και γιατί για πρώτη φορά, με τη δική μας διαπραγμάτευση, αναδείχτηκαν τα πολιτικά χαρακτηριστικά και οι παράμετροι του θέματος, και δεν έμειναν οι αμιγώς τεχνοκρατικές κατευθύνσεις της συνταγής των δανειστών και των Μνημονίων των προηγούμενων κυβερνήσεων. Η διαφορετικότητα της προσέγγισης από την δική μας κυβέρνηση έγινε αποδεκτή και οι οικονομικές παραδοχές για πρώτη φορά σε τέτοιου είδους συμφωνία απέκτησαν πολιτικό περιεχόμενο. Για την αντιμετώπιση του χρέους, για την προστασία των ασθενέστερων, για τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις, για την αντιμετώπιση της διαφθοράς, για την πάταξη της φοροδιαφυγής, για τον εκδημοκρατισμό του κράτους και της δημόσιας διοίκησης, για την ενίσχυση των θεσμών έκφρασης της λαϊκής κυριαρχίας. Οσο και αν το συντηρητικό κατεστημένο, στην Ελλάδα και την Ευρώπη, θέλει τους πολίτες να μην εμπλέκονται στα παιχνίδια των μεγάλων συμφερόντων.
Ας κάνουν υπομονή όσοι βιάζονται να προεξοφλήσουν το τέλος της απόπειρας για μία διαφορετική πολιτική, με αριστερό, με κοινωνικό πρόσημο. Τους καλούμε να δουν τη μεγάλη εικόνα της αλλαγής του κλίματος και σταδιακά των συσχετισμών στην Ευρώπη. Να δουν την διαφορετική πολιτική που προτιθέμεθα να ακολουθήσουμε στην Ελλάδα, με την αποκοπή των αποστημάτων που κρατούσαν τη χώρα και την κοινωνία δέσμια και καθηλωμένη για δεκαετίες. Να αντιληφθούν ότι η τακτική υποχώρηση με την υπογραφή της συμφωνίας, αφήνει έδαφος για μία διαχείριση των όρων προς διαφορετική κατεύθυνση. Να εμπιστευθούν την κυβέρνηση ότι όχι μόνο μπορεί να διαχειρισθεί με ειλικρίνεια τη νέα ευρωπαϊκή πραγματικότητα αλλά και ότι μπορεί να διευρύνει τα ρήγματα που η ίδια δημιούργησε, αξιοποιώντας την όποια διαφορετική στάση καταγράφεται μεταξύ ευρωπαϊκών πολιτικών δυνάμεων ή ευρωπαϊκών κρατών.