Πρώτο Θέμα (old), Τοπικά

«Γονάτισε» η βιομηχανία

Βιομηχανίες όπως η Βιοσώλ (αριστερά) ή η VPI (δεξιά) ανέστειλαν τη λειτουργία τους στις ΒΙΠΕ Βόλου
Βιομηχανίες όπως η Βιοσώλ ή η VPI ανέστειλαν τη λειτουργία τους στις ΒΙΠΕ Βόλου

Στα τέλη της δεκαετίας του ’80 παραπέμπει η κατάσταση σήμερα στη βιομηχανία του Βόλου. Τότε που τα εργοστάσια κλωστοϋφαντουργίας και αυτοκινήτων έκλειναν το ένα μετά το άλλο, χτυπημένα από τη μεταφορά δραστηριοτήτων τους σε χώρες της Ασίας, όπως η Κίνα. Σήμερα η οικονομική κρίση που έχει «γονατίσει» την οικοδομή και τα έργα, «γονάτισε» και τα εργοστάσια χάλυβα και μεταλλικών κατασκευών.

Συνεχίζεται το κύμα αποβιομηχάνισης που πλήττει εδώ και τρία χρόνια τις βιομηχανικές περιοχές του Βόλου, με τα «μαύρα σύννεφα» να έχουν συσσωρευτεί αυτή τη φορά πάνω από τις βιομηχανίες χάλυβα και μεταλλικών κατασκευών. Πολλές από αυτές διέκοψαν τη λειτουργία τους, ενώ άλλες προσπαθούν να επιβιώσουν με την υλοποίηση προγραμμάτων μείωσης προσωπικού ή ευέλικτης εργασίας.

Πρόκειται για μεγάλες βιομηχανίες εντάσεως εργασίας που λειτουργούν χρόνια στις ΒΙΠΕ Βόλου και Αλμυρού.

Το παράδειγμα της Βιοσώλ είναι αυτό που συμπυκνώνει την πορεία αποβιομηχάνισης στην πενταετία της οικονομικής κρίσης 2009-2013.

Η Βιοσώλ ξεκίνησε να λειτουργεί στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Στα μέσα της δεκαετίας εκείνης αρχίζει η δραστηριοποίηση της Βιοσώλ στο κεντρικό κλιματισμό. Περί το 1985 για να συμπληρώσει την γκάμα των προϊόντων της η Βιοσώλ εξαγόρασε εταιρεία, που κατασκεύαζε κεντρικές κλιματιστικές μονάδες και άλλα μηχανήματα κλιματισμού. Το 1989-90 η Βιοσώλ αποφασίζει να δραστηριοποιηθεί στην κατασκευή σωμάτων καλοριφέρ τύπου πάνελ και πρώτη αυτή ανάμεσα στις ελληνικές βιομηχανίες επενδύει στη νέα τεχνολογία, που σταδιακά αντικαθιστά τα παραδοσιακά σώματα με τις φέτες. Το 1996 η Βιοσώλ πωλεί τα παλαιό της εργοστάσιο στο Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού και το κτίριο αυτό χρησιμοποιείται για να στεγάσει το κέντρο του Ελληνικού Κόσμου. Παράλληλα μεταφέρει και τα τελευταία τμήματα της παραγωγής της στο βιομηχανικό συγκρότημα του Βόλου.

Σήμερα το εργοστάσιό της είναι κλειστό. Έβαλε λουκέτο το 2011, στέλνοντας στην ανεργία δεκάδες εργαζόμενους.

Την ίδια πάνω-κάτω πορεία ακολούθησαν και άλλες βιομηχανίες, όπως η πρώην ΚΟΝΤΙ (Arcelor Mittal Construction Hellas) στο Βόλο, που διέκοψε πέρυσι τη λειτουργία της, αφήνοντας άνεργους 18 εργαζόμενους (όταν ξεκίνησε τη λειτουργία της απασχολούσε 300).

Πριν τις δύο αυτές επιχειρήσεις, μια άλλη μικρότερη, η «Κανάκης» είχε διακόψει τη λειτουργία της, μετά και την κόντρα των 35 εργαζομένων της με τους ιδιοκτήτες της επιχείρησης.

Η συνεχιζόμενη οικονομική κρίση και η μη εξεύρεση νέων αγορών, καθώς και η χρηματοδοτική «ασφυξία» των επιχειρήσεων από τις τράπεζες, οδηγούν τις επιχειρήσεις σε λουκέτα.

«Είναι το πρόβλημα του χάλυβα, που είναι διεθνές» σημειώνει για τα προβλήματα των βιομηχανιών μεταλλικών κατασκευών ο πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας Κεντρικής Ελλάδας κ. Απ. Παπαδούλης.

Η VPI, «Artenius Hellas AE», βιομηχανία παραγωγής ρητινών και προφορμαρισμένων φιαλών, διέκοψε πρόσφατα τη λειτουργία της επίσης, στέλνοντας στο ταμείο ανεργίας άλλους 94 εργαζόμενους.

Σημειώνεται ότι πριν το ξέσπασμα της κρίσης ή μάλλον πρόλογος αυτής ήταν η διακοπή της λειτουργίας του εργοστασίου κατασκευής παρμπρίζ «Ίρντα».

«Ματώνουν», αλλά συνεχίζουν

Πάντως υπάρχουν και οι επιχειρήσεις που συνεχίζουν τη λειτουργία τους, αν και κυριολεκτικά «ματώνουν». Προχωρούν σε απολύσεις προσωπικού, αλλάζουν αντικείμενο παραγωγής και προσπαθούν να προσαρμοστούν στις νέες δύσκολες συνθήκες, υλοποιώντας προγράμματα ευέλικτης απασχόλησης.

Μία από αυτές η βιομηχανία ηλεκτρολογικού υλικού STALCO, που λειτουργεί εδώ και 40 χρόνια στην Α’ Βιομηχανική Περιοχή Βόλου. Σύμφωνα με το διευθύνοντα σύμβουλό της κ. Π. Κουκόλη «θα ματώσουμε, αλλά δεν θα κλείσουμε».

Η επιχείρηση στράφηκε στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από φωτοβολταϊκά, ωστόσο ήρθε το χαράτσι 30% να τη «γονατίσει».

Η εταιρεία αντιμετωπίζει, όπως και οι υπόλοιπες επιχειρήσεις, «τραπεζική ασφυξία», καθώς οι τράπεζες μείωσαν τα όρια χρηματοδότησης.

Προ τριετίας η ΣΤΑΛΚΟ Α.Β.Ε. είχε φθάσει να απασχολεί και 65 εργαζόμενους (μαζί και οι εργολαβικοί), ωστόσο η κρίση ήταν καταπέλτης για την εταιρεία.

Η ΣΤΑΛΚΟ Α.Β.Ε. είναι τα χαρακτηριστικό παράδειγμα επιχειρήσεων, που έμειναν προσκολλημένες στην εσωτερική αγορά και μάλιστα στο «άρμα» ΔΕΚΟ, όπως η ΔΕΗ. Πέρυσι ο τζίρος της επιχείρησης ήταν 4 εκατομμύρια ευρώ, ενώ φέτος αναμένεται να είναι σαφώς μειωμένος.

Σε αναστολή της παραγωγικής τους δραστηριότητας προχώρησαν και άλλες επιχειρήσεις μεταλλικών κατασκευών, όπως η ΜΕΚ και η ΒΕΚ, οι οποίες ωστόσο παραμένουν «ζωντανές»…

Άλλες πάλι, όπως οι «Λεβεντέρης» και «Κιολεΐδης», εφαρμόζουν προγράμματα εκ περιτροπής απασχόλησης, ενώ η «Sovel», ένας από τους «κολοσσούς» της ελληνικής χαλυβουργίας, στον Αλμυρό, είχε θέσει το προσωπικό της σε διαθεσιμότητα για ένα μήνα…

Εξαίρεση στον κανόνα αποτελεί η ΜΕΤΚΑ, που η στροφή της στην κατασκευή στοιχείων όπλων και ο εξαγωγικός της χαρακτήρας, της έδωσε ζωή.

Με σοβαρές απώλειες η Μαγνησία

Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα (Φεβρουάριος 2013) του Συνδέσμου Βιομηχανιών Θεσσαλίας Κεντρικής Ελλάδας, η απουσία οικονομικής ρευστότητας, με τις χρηματοδοτικές στρόφιγγες των τραπεζών σχεδόν κλειστές και με τις υποχρεώσεις του κράτους απέναντι στις επιχειρήσεις να εξοφλούνται με το σταγονόμετρο, έχουν ως συνέπεια πολλές επιχειρήσεις, κυρίως στον τομέα των κεφαλαιουχικών και των ενδιάμεσων αγαθών, να βρίσκονται σε πολύ δύσκολη θέση, χωρίς να αποκλείονται και τα «λουκέτα». Αποτυπώνοντας την εικόνα της έρευνας, προκύπτει ότι η Μαγνησία είναι η περιοχή με σοβαρές απώλειες.

Σύμφωνα με την έρευνα, από τα δεδομένα που καθορίζουν τα βασικά προβλήματα των επιχειρήσεων, κυρίαρχο είναι ότι η εγχώρια παραγωγική κοινότητα λειτουργεί απούσης της τραπεζικής χρηματοδότησης… Ωστόσο, ένα μεγάλο μέρος των επιχειρήσεων και κυρίως αυτών που ανήκουν στους κλάδους των κεφαλαιουχικών και των ενδιάμεσων αγαθών, φαίνεται πως σταδιακά χάνουν δυνάμεις, και στρέφουν το βλέμμα τους στις πολιτικές των μεταρρυθμίσεων, που θα τις απαλλάξουν από βάρη που χρόνια τώρα καθηλώνουν την ανταγωνιστικότητα του παραγόμενου προϊόντος.

Τα κυρίαρχα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επιχειρήσεις, σύμφωνα με την έρευνα, είναι:

-Η φορολογία, που δεν έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με τη μείωση των φορολογικών συντελεστών, αλλά με όλο το πλέγμα των άμεσων και έμμεσων φορολογικών επιβαρύνσεων, π.χ. ενέργεια, που είναι από τους υψηλότερους στην Ευρώπη, και επιβαρύνουν όχι τα κέρδη, αλλά το κεφάλαιο.

-Το μη μισθολογικό κόστος, που θα μειώσει το κόστος των ασφαλιστικών εισφορών, που είναι από τις υψηλότερες μεταξύ των χωρών – μελών του ΟΟΣΑ.

-Η πάταξη της γραφειοκρατίας, η οποία ακόμη εξακολουθεί να επιβαρύνει την οικονομία και το επιχειρηματικό έργο, με τεράστια κόστη.

Σε ό,τι αφορά στις μεταβολές των εργασιακών σχέσεων, με δεδομένες τις αρνητικές επιπτώσεις της κρίσης τόσο στην παραγωγική τους λειτουργία, όσο και στις οικονομικές τους επιδόσεις η εικόνα παραπέμπει σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό επιχειρήσεων, που ως μέσος όρος είναι σχεδόν 50%, οι οποίες δεν έχουν προχωρήσει σε αλλαγές των εργασιακών τους σχέσεων. Ο μεγάλος όγκος των επιχειρήσεων που έχουν προχωρήσει σε μεταβολές αναφέρεται σε μείωση αμοιβών και ωρών εργασίας, δηλαδή χρήση περισσότερο ευέλικτων σχέσεων. Οι απολύσεις φαίνεται να έχουν εμφανέστερη παρουσία στον κλάδο των ενδιάμεσων αγαθών, ο οποίος βρίσκεται σε ύφεση διαρκείας και λιγότερο εμφανή στους άλλους δύο κλάδους επιχειρήσεων του δείγματος. Η εικόνα των απολύσεων γίνεται περισσότερο σαφής στις επιχειρήσεις των κεφαλαιουχικών αγαθών, προσπαθώντας να περιορίσουν όσο το δυνατόν περισσότερο το λειτουργικό τους κόστος, καταφεύγουν, το 2012, σε περιορισμό της απασχόλησης. Αντίθετα, οι άλλες δύο κατηγορίες κλάδων διατηρούν τα απολύσεις σε πολύ χαμηλό επίπεδο.

Η εξασφάλιση ρευστότητας, και η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και των φορολογικών συντελεστών αποτελούν πλέον για τις επιχειρήσεις υψηλού επιπέδου προσδοκίες των επόμενων κυβερνητικών επιλογών.

 

Προηγούμενο ΆρθροΕπόμενο Άρθρο
Μοιραστείτε το